Saint-Lo 2011 Verslag zondag 10 juli
De vijfde dag was aangebroken en moe stonden alle kinderen weer te luisteren naar het gebruikelijke lijstje van Hiddo. Alle gezichten? Nee, twee weerstonden de drang: Midas en Brent. De laatste bleek de hele nacht niet te hebben geslapen vanwege het gesnurk van Hiddo. Midas bleek niet veel van vorig jaar geleerd te hebben: ook nu ging hij bijna van zijn stokje door gebrek aan nachtrust. Spelen bleek nog wel te gaan, maar het dagje Mont St. Michel zou hij moeten missen. Een middagje bijslapen was noodzakelijk. Brent zou pas 2,5 uur na het begin van de ronde in de speelzaal arriveren.
Bij het ontbijt ontbrak het beleg niet, alhoewel het brood vandaag niet te eten was. Op zondag worden er geen stokbroden gebakken. Ze werden vervangen door iets klefs. Gelukkig was er wel een chocoladebroodje of een croissantje. Zoals gewoonlijk nam iedereen zijn eigen beleg mee, maar Ivo leek niet van plan te zijn pindakaas te eten. Dit had wellicht te maken met de gebeurtenissen van de vorige nacht: na een lange dag en avond waren Ivo en Etienne aan het tandenpoetsen, toen plots Koen binnenkwam met een pot pindakaas. Na diens komst werd besloten dat het een goed alternatief voor tandpasta was. Een filmpje, later pindakaas-boy genoemd, waarin een vrolijke Ivo te zien is als hij zijn bijtertjes eens schoonmaakt, was het resultaat. De pindakaas werd na het ontbijt maar achtergelaten op een brug.
Eigenlijk iets te laat voor de ronde, maar gelukkig gecompenseerd door een vertraging aan de kant van de Fransen, begon iedereen, zonder enige voorbereiding, aan zijn partij. Mischa was hierop een uitzondering, want toen hij hoorde dat hij tegen ‘Kutkind’ moest heeft hij de hele rest van de zaterdag zitten pluggen. Dit alles niet zonder resultaat, want na de opening was een comfortabele stelling te zien voor de witten. Helaas is de arrogantie van ‘Kutkind’ niet alleen gebaseerd op dwaasheid, maar de kleine roodharige duivel speelt zo nu en dan ook nog aardig goed, geheel met geluk natuurlijk. Midas won redelijk gemakkelijk, ondanks zijn moeizame start. Koos heeft met zijn heldere, goede, onfeilbare en bovendien erg solide spel een soepele remise gehouden en zodoende de mijlpaal van één punt weten te behalen. Etienne mag hier wel lering uit trekken, want de 0.0 verwachtingsscore van de begeleiders klopte jammer genoeg. Desondanks heeft hij wel het doel van elke sporter behaald: de Olympische Spelen.
In de groep voor de jongere goden werd Maarten, druk bezig in een winning-streak, eindelijk een halt toegeroepen en hij staat nu met 4 uit 5 in de top van de groep. Tyro heeft zich ook bij hem gevoegd door nu zijn vierde overwinning op rij te boeken, in een partij die later als volgt door Leonore werd beschreven: eerst staat hij een stuk voor, dan een dame achter, dan een dame tegen een toren en een loper achter en toen een mat voor.
Nadat de laatste partij eindelijk klaar was, vertrokken we richting de lunch. Onderweg passeerden we de wachtende bus die ons naar Mont Saint-Michel zou brengen. Tot onze grote vreugde was deze bus al redelijk gevuld met de Zweedse delegatie (bestaande uit allemaal emigranten uit Rusland). Dezelfde delegatie wist een dag eerder bij het diner keurig voor te kruipen en op die manier een mannetje of 80 te slim af te zijn. Nu hebben ze een uurtje op ons gewacht in de bus, de Nederlanders moesten eerst nog eten. Eenmaal aangekomen hadden we drie uur de tijd en iedereen ging zijn eigen weg. Een deel van de groep ging onder leiding van Koen en Brent de Tour kijken in een cafeetje. Een ander deel ging richting het museum en zocht het wat hogerop op het eiland en de rest liep overal en nergens over het eiland heen. Nadat er meerdere ijsjes uitgedeeld waren en iedereen weer beneden was verzameld, maakten we een geweldige strandwandeling. Vanaf het eiland waren op het strand mooie teksten te lezen, welke van de schaker Fabian Fell leken te komen. Zijn naam stond, vergezeld door een lichte sneer naar ons Nederlanders, in koeienletters in het zand. Na een vriendelijke boodschap terug werden er nog vier groepfoto’s gemaakt: alle kinderen, alle begeleiders, alle ouders en alle Etiennes.
Vervolgens gingen we met de hele groep op zoek naar een restaurant dat we onderweg waren tegengekomen. Na een frisse duik in de fontein hadden we drie kwartier de tijd om te eten voordat de buschauffeur wilde vertrekken. Daar dachten de Zweden echter anders over, die toen nog moesten beginnen aan hun hoofdgerecht. Bij vertrek kregen we een enquête over het restaurant, deze is met behulp van een Frans liedje ingevuld: voulez vous..? Met een boze buschauffeur vertrokken we weer naar de veilige basis.
Quote van de dag :
Maar liefst drie stuks vandaag.
Nadat Hiddo Dominique erop had gewezen dat je altijd een stuk moet slaan als de tegenstander dat weggeeft en dit niet moet uitstellen, probeerde hij dit met een metafoor duidelijk te maken. “Als je vader je zakgeld aanbiedt, neem je dit ook direct aan en zeg je niet dat je wel een weekje kunt wachten. ” Dominique: “Dat doet mijn vader zelf wel.”
Een paar Franse spelertjes waren aan het schreeuwen in de gang naar de speelzaal. Hiddo: “Silence svp, if you cry, we can’t analyze.”
Nadat Koen Thomas had verboden om stenen naar beneden te gooien. Sven: “Dat mag alleen als Hiddo beneden loopt.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten