Twee korte matjes uit Saint-Lo

Klasseringen Nederlanders

Jeugdtoernooi

  10. Jip Damen                         6,5-9   TPR 1775
  14. Oele Dijkhuis                    6,5-9   TPR 1685
  44. Carsten van der Hoeven    5,5-9   TPR 1520
  46. Barry Broek                       5,5-9  TPR  1496
  55. Sarah van Rooden             5,5-9   TPR  1551
  64. Joppe Kroon                         5-9   TPR  1424
  73. Luuk Weidema                  4,5-9   TPR  1486
119. Kevin Brands                     3,5-9   TPR  1358
129. Dominique Kroon              3,5-9   TPR  1220
131. Klaas-Jan Koedijk              3,5-9   TPR  1211
143. Dylan van Vliet                     3-9   TPR  1117

Open toernooi

  7. Ivo Maris                       6,5-9  TPR  2345
55. Yannic Husers                  4-9  TPR  1777

De eindstanden

Eindstand jeugdtoernooi
Eindstand open toernooi

Foto's

Saint-Lo 2015: de laatste dagen

Op de voorlaatste speeldag gebeurde weinig bijzonders. Jip kon een zeer goede klassering definitief vergeten door een nogal passief gespeelde opening. Oele won weer en kon bij een goed resultaat in de slotronde hoog eindigen in zijn leeftijdscategorie.

Tijdens een van de maaltijden van de mensa bleek dat de dames een soort ranking de stars hadden bijgehouden. Hier de resultaten:

Intelligentste hoofd: Jip

Knapste kop: Jip

Mooiste neus: Joppe

Mooiste benen: Jip

Mooiste haar: Luuk

Best gekleed: Barry

Grootste carrierekansen: Luuk en Sarah

Op hoogste leeftijd kinderen: Carsten en Sarah

Beste gevoel voor humor: Hiddo

                       

De overige ranglijsten ben ik vergeten.

’s Avonds werd er door Luuk, Sarah, Yannic, Joppe, Oele, Dominique en Hiddo in een nabijgelegen bowlingcentrum gebowld, met goed internet. Sarah toonde zich de sterkste van een armoedige competitie. Joppe kwam na 0-6 nog redelijk terug, maar met Oele bowlen is levensgevaarlijk. Joppe zal t.z.t. een zeer grappig filmpje op internet zetten.

De laatste dag is het vroeg opstaan, want de ronde begint om 9.00 uur. Jip won en werd tweede in zijn leeftijdscategorie, Oele won ook en werd met dezelfde score vierde C-tje. In de open groep sloot ook Ivo het toernooi goed af en won ruim 100 euro. De Nederlandse spelers kunnen redelijk tevreden zijn: vrijwel iedereen scoorde beter dan zijn rating.

Het door sommigen geplande zwembadbezoek viel in het water: het weer was niet echt goed, er was te weinig tijd, anderen hadden weer geen zin, dus werd er na de lunch wat rond gehangen, wat gevoetbald en weer geweerwolfd.

De prijsuitreiking begon om 16.30 uur. Weer kreeg iedereen een prijs (behalve Yannic, want die speelde bij de volwassenen mee) die kon worden gekozen uit de ruim gevulde tafel met speelgoed en elektronica. Onder andere werd een printer, een fotocamera, een ipad, jeu de boules, een dartspel en een muis gescoord. Ook Hiddo nam een muis mee, want hij had de zijne bij de Mac laten liggen.

Na 1,5 uur praatjes en prijzen afhalen waren er weer de gratis drankjes en koekjes. Weer geen chips. Daarna namen de Fransen afscheid, ging de organisatie opruimen en moesten de Nederlanders de laatste partijen invoeren. Hiddo ging naar het bowlingcentrum om te internetten (het vorige verslag), samen met de Sloveense familie die voor het 2^e jaar aanwezig was.

Om 20.00 uur was iedereen bij de mensa, behalve Barry die met de animateurs naar de Mac, een café en ook het bowlingcentrum ging.

Voor het eerst wijn bij het eten, maar die was niet te drinken.

In de avond eerst kamers opruimen en koffer inpakken en daarna leuke dingen doen. Bedtijden waren opgeheven, maar opvallend weinig spelers gingen de hele nacht door. Wel werd nog even alle door de organisatie beschikbaar gestelde ontbijtpakketten in de lockers gestopt, zodat de Russen, Polen en Roemenen wel even moesten zoeken voordat ze iets te eten zouden krijgen.

Om 8.15 stonden de wagens klaar om ons, een paar Russen en de Roemenen naar het station te brengen. Er was zelfs een gedeelte van de trein voor ons gereserveerd!

Precies op tijd arriveerden we in Caen, waar de automaat heerlijke koffie schonk en Yannic eindelijk een Charlie Hebdo kon lezen. Ook de trein naar St. Lazaire, Parijs had geen vertraging. Op het station namen we snel afscheid van de Roemenen om daarna de metro naar de Eiffeltoren te pakken, met bagage en al.

Bij Trocadero een groepsfoto gemaakt, daarna afgedaald naar de brug over de Seine waar Hiddo zijn oude candid camera grapje weer tevoorschijn haalde. Het werkte nog steeds…

Koffers onder bewaking bij de toren neergezet en kinderen kregen ruim een uurtje om hier eens rond te kijken. De meesten namen enkele dure consumpties, Sarah kocht een paar gekleurde Eiffeltorentjes en Dylan werd beroofd van 25 euro.

Het tijdschema was iets te krap, maar gelukkig hadden we nog een minuut of 8 over voordat de Thalys vertrok. Wat slapen, filmpje kijken, filosofische gesprekken met Dylan, wat lezen en de nodige ongein later en we waren al weer in Rotterdam. Onverwacht stonden er toch nog ouders op het perron. Helaas stond de vader van Klaas-Jan in de file en zou pas later komen. Gelukkig nam de moeder van Kevin hem mee uit eten.

Buiten de poortjes stonden de families van de dames ons op te wachten. Daarna snel afscheid genomen, gegeten bij de Burger King en bij een smerige Koreaan.

Om 19.05 de trein naar Groningen genomen en wat er in Frankrijk niet gebeurde, werd in Nederland natuurlijk wel een feit: vertraging vanwege een kapotte wissel. Helaas slechts 20 minuten, zodat Ivo, Yannic en ik geen geld terug kregen.

Tegen 22.45 was ik thuis. Nog even Langs de lijn geluisterd, het antwoordapparaat beluisterd en daarna onder het tourjournaal in slaap gevallen.

Volgend jaar start een etappe van de tour in Saint-Lo. Waarschijnlijk zal het toernooi dan pas om 8 juli beginnen. Naar alle waarschijnlijkheid wordt er weer een nieuwe schaakreis naar Saint-Lo georganiseerd, maar misschien wel iets uitgebreider met voorafgaand aan het toernooi een bezoek aan de tour, een volledige dag invasiestranden, het tapijt van Bayeux en een bezoek aan Mont St. Michel. Zodra de organisatie de toernooidata bekend maakt, zal ik e.e.a. onderzoeken.

Scoretabel Nederlanders in Saint-Lo

Scoretabel Saint-Lo 2015
	1e	2e	3e	4e	5e	6e	7e	8e	9e	Totaal
Ivo	1	1	1	0	1	1	0	0,5	1	6,5
Jip	1	1	1	1	0,5	0	1	0	1	6,5
Oele	1	0,5	1	0,5	1	0,5	0	1	1	6,5
Carsten	1	0	1	0,5	0	1	0	1	1	5,5
Barry	1	0	0,5	0	0,5	1	0,5	1	1	5,5
Sarah	0,5	0	1	1	0,5	1	1	0	0	5
Joppe	1	0,5	0	0,5	0,5	0,5	1	0	1	5
Luuk	1	1	1	0	0	0	0	0,5	1	4,5
Yannic	0	1	0	1	0	1	0	1	0	4
Kevin	1	1	0	0	0,5	0	0	1	0	3,5
Dominique	1	0	0	1	0	0	1	0,5	0	3,5
Klaas-Jan	0	1	0	0	0	1	0,5	1	0	3,5
Dylan	0,5	0	0	0,5	0	1	1	0	0	3
	10	7	6,5	6	4,5	8	6	7,5	7	62,5

Saint-Lo 2015 finale voetbaltoernooi en het pannenkoekentoernooi

Alweer een prachtige natte dag in Saint-Lo. Deze ochtend moesten we om half negen verzamelen op de gang. Gelukkig zag iedereen er heel uitgeslapen uit! ;P Er waren weer drie mensen te laat, maar we zullen geen namen noemen.

We liepen naar de mensa, maar het animatieteam liep samen met een hele grote groep kleine Franse kutkinderen. Wij zaten hier achter en irriteerden ons hier erg aan. We kwamen op het goede idee om de grote groep Franse kutkinderen in te halen. Iedereen rende alsof zijn of haar leven er vanaf hing. Eer waren een paar uitzonderingen die het na twee meter al opgaven en/of hun broek moesten ophijsen. We raden dus alle ouders met kinderen, die geen sport beoefenen, aan om ze toch maar eens naar de sportschool te sturen. Maar gelukkig haalde het grootste deel van de groep de kleine Franse kutkinderen wel in en hoefde dus niet in de rij te staan bij de mensa. Al deze moeite voor een paar stukjes stokbrood.

We kwamen terug van de mensa en iedereen deed zijn eigen ding: Er waren voetballende kinderen, luierende kinderen, schakende kinderen en we hadden een slapende Sarah, die vergeten was een wekker te zetten en hierdoor te laat kwam voor het middageten. Dit te laat-streepje is al weggewerkt. Alle partijen van de zesde ronde werden ingevoerd door Sarah.

We hebben dit jaar meerdere kandidaten voor de kutkinderen!!

·      

          Cristian-Alexandru Botocan (Roemeen met verkeerde opscheer)

·        Yannic Husers (Nederlander die sommige partijen verpest)

·        Barry Onderbroek (Nederlander die dates verpest)

·        Het animatieteam en alle bijbehorende ettertjes (Franssen)

Deze avond hadden we de halve finale van het voetbaltoernooi. Wij hadden ons hiervoor gekwalificeerd. In de eerste ronde moesten we tegen grote mannen. Deze waren heel onsportief en daarom kregen we van de scheidsrechter een penalty, nadat er hands was gemaakt in het strafschopgebied. Joppe werd ook neergehaald en moest uit het veld. Hiervoor dan weer geen vrije trap. Ivo kreeg een wespensteek in zijn benen een bal tegen zijn hoofd waardoor hij nu een lichte hersenschudding heeft. Deze wedstrijd hebben we niet gewonnen, maar Dominique mocht op het laatst nog even keepen en hield een mooie bal uit het doel!!!! De wedstrijd hierna werden we ingemaakt met Klaas-Jan broek optrekkend in het veld. En Hiddo schreeuwend in het veld met telefoon, portemonnee en al. Het was jammer dat w niet door zijn, maar we hadden wel een gezellige avond.

Ronde 7 en het pannenkoekentoernooi

We werden weer om half negen verwacht op de gang, weer laatkomers…. Dit keer heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg veel.

Ronde 7 startte om 14:00 . ijsjesscore voor beiden niet gehaald.

Het avondeten in de mensa was dit keer een rolletje ingewanden. Dit werd door niemand opgegeten.

Het pannenkoekentoernooi :

Dit jaar waren er twee teams, een sterk team met Ivo, Jip, Oele, Yannic, Joppe en Luuk (the Orange Lions). Er was ook een wat minder sterk team met Barry, Kevin, Sarah, Dylan, Klaas-Jan en Dominique (Gebraden gehakt, omdat de Fransen dit niet uit kunnen spreken). Dit vonden de meeste minder leuk. Hiddo en Carsten zaten met twee Belgen en twee Franssen in een team. Het tweede team verloor vaak maar zat bijna in de Finale (de knock-out ronde) en het eerste team kwalificeerde zich voor de finale, maar viel al snel af. Dit nadat er voor derde keer oprij 3-3 werd gespeeld. Bij de eerste 3-3 werd Jip geloot voor een beslissingspartij, hij won. Bij de tweede 3-3 werd Yannic geloot, hij won ook. Maar bij de derde 3-3 werd Oele geloot. Oele was al wat moe en gestrest en kon de zenuwen er niet ook nog bij hebben. Hij verloor jammer genoeg, maar niemand nam hem dit kwalijk. De tranen stonden we in z’n ogen, maar zodra hij op z’n kamer was en Yannic een grap maakte, had Oele een big smile op z’n gezicht.

De pannenkoeken waren heel erg lekker en voor herhaling vatbaar. De meesten gingen pas om kwart voor 3 naar bed toe.

Het was een hele leuke en gezellige avond.  De beloofde sorbets (voor de matige score enkele dagen geleden) hebben de begeleiders echter nog steeds niet gehad.

SARAH VAN ROODEN EN DOMINIQUE KROON

Een paar opmerkingen van Hiddo:

De eerste zin doet vermoeden dat we steeds slecht weer hebben gehad. Integendeel. Eigenlijk was het alleen op de dag van het bezoek aan de invasiestranden slecht weer, en dit alleen ’s ochtends. Andere dagen iha zonnig en lekker tot warm weer.

Het woord kutkind is een uitvinding van Rosa Ratsma en een schaakvriendin, enkele jaren geleden. Echter Arthur Macon, drager van deze titel, doet dit jaar niet mee. De kandidaten voor de titel zijn vele malen minder irritant dan dit Franse rotjoch.

Pauline Anim, een van de annimateurs, vindt Jip de knapste jongen van het deelnemersveld en heeft voor hem zelfs een foto ter beschikking gesteld. Ze wil met hem wel 8 kinderen, maar die moeten er dan niet zo uitzien of zich gedragen als Oele. En uiteraard moet hij niet nogmaals een joint opsteken, zoals hij in een wild verleden eens gedaan schijnt te hebben.

Er is door een zevental spelers een uurtje gebowld in het plaatselijke bowlingcentrum. De prestaties waren niet om naar huis te schrijven, maar wel bijzonder lachwekkend. Joppe zal tzt een filmpje op facebook plaatsen.

Nog wat info over het pannenkoeken team snelschaaktoernooi. Dit is een toernooi voor teams van zes personen, die gemiddeld maximaal 1650 rating mogen hebben. Sterke schakers moeten dus worden gecompenseerd door zeer matige schakers. Het eerste team van Nederland (met allen in oranje shirts) bestond uit spelers die tot dan toe een goed toernooi speelden, goede snelschakers zijn of underrated waren, of een combinatie daarvan. In de voorrondes (7 ronden Zwitsers) ging het goed, in de knock-out fase liep het dus een stuk minder soepel. Hiddo’s team (Benefra) werd in de 1/16 finales uitgeschakeld.

Het toernooi werd gewonnen door een Frans team, dat een Wit-Russisch team na barrage versloeg. De Belarussen kenden de regels niet (bij een gelijkspel in het beslissingsvluggertje heeft zwart gewonnen) en gingen op zeer brute wijze verhaal halen bij de organisatie. Volkomen onterecht. Wellicht had de organisatie de regels wat beter kunnen publiceren (en ook in het Engels (dat de Wit-Russen trouwens ook niet spreken) en het is inderdaad waar dat het niet gebruikelijk is als wit moet winnen hij dan een gelijke hoeveelheid tijd krijgt, maar klagen achteraf is dom. En zeker de manier waarop. De organisatie heeft ruim 300 schakers een fantastische avond bezorgd, zonder dat daarvoor moest worden betaald.

Saint-Lo 2015 Ronde 4 en 5 en de invasiestranden

Op de derde speeldag stond slechts een ronde geprogrammeerd, die ook nog ’s middags begon. Toch was het niet uitslapen voor de spelers, want elke dag wordt er om 8.30 uur verzameld in de gang om te gaan ontbijten. Op de dagen dat er een ronde om 9.00 begint, gaat een aantal van onze groep al om 8.00 naar het restaurant, op enige honderden meters lopen, de ouderen gaan gewoon om 8.30 uur en nemen het kleine tijdsverlies voor lief.

Daarna wordt er vooral gevoetbald, wat geschaakt en eventueel wat voorbereid. Aan dat laatste hebben niet veel spelers behoefte, maar Oele, die tot nu toe een goed toernooi speelt, wil dat wel. De anderen doen het af en toe of helemaal niet. Analyseren willen de meesten echter wel.

Over de ronde kunnen we kort zijn: slechts zes punten, wellicht hadden sommigen nog wat last van de late avond ervoor. Jip won opnieuw en staat met 4 uit 4 gedeeld eerste. Luuk moest de gedeelde koppositie loslaten door een nederlaag tegen een 13-jarig meisje uit Minsk.

Er zijn heel veel (Wit)-Russen dit jaar. Dat komt ook omdat de trainer van een club uit Stockholm, Vladimir Polley, oorspronkelijk uit Wit-Rusland komt. De meeste leden van zijn club hebben dezelfde achtergrond. Maar ook een behoorlijke delegatie uit Moskou, die helemaal niet zo verschrikkelijk goed zijn. Leuk om mee te praten en eens te horen hoe zij over de situatie in hun land denken. De Russen maken graag contact, ook om hun Engels te verbeteren, de Wit-russen veel minder (en spreken doorgaans helemaal geen Engels). Het lijkt erop dat ze behoorlijk geïndoctrineerd zijn. Putin kan geen kwaad doen, er is democratie en persvrijheid in Rusland, etc, etc. De Oekrainse medewerker heeft hele andere verhalen…..

’s Avonds de eerste ronde van het voetbaltoernooi. De Nederlanders spelen onder de naam: Jip’s bitches. Ze doen onze reputatie eer aan en plaatsten zich eenvoudig voor de volgende ronde die op donderdagavond wordt gespeeld. De reputatie van troublemakers deden ze echter ook eer aan. Er ontstond onenigheid over het wisselbeleid (die was er niet) en ’s avonds laat, toen Hiddo terug kwam van de Macdonalds om daar zijn verslagen en foto’s op internet te zetten, moest het een en ander worden uitgepraat. Er was duidelijk behoefte aan een sterke man. Klaas-Jan zal in de volgende ronde de coaching voor zijn rekening nemen. Daarna werd het team opnieuw ingeschreven.

De volgende dag werd weer een nieuw record lage score neergezet: slechts 3,5 punten. Dat houdt in dat de begeleiders een sorbet van de spelers krijgen. Alleen Oele won zijn partij. Joppe en Kevin speelden onderling remise, waarmee beiden goed wegkwamen. Klaas-Jan en Dylan lijken beiden niet in vorm. Verliezen kan, maar de manier waarop was zeker niet groots. Jip liet zijn eerste halfje liggen tegen een klein Pools meisje dat snel zet, maar toch weinig verkeerds doet, altijd irritant. Sarah, die net als Yannic elke tegenstander een zakje drop geeft, speelde een mooie partij tegen een sympathieke Fransman uit Pau, die graag in het Engels wilde analyseren. Helaas liet ze diverse malen de winst lopen. Barry vindt dat hij van 1200-spelers moet winnen, maar dat lukt dit toernooi nog niet. Gisteren verloren, nu remise. Zijn partij duurde 117 zetten, maar dat hadden er ook best 50 zetten minder mogen zijn. Hij had een voordeeltje van 0,01, en zijn tegenstander liet zien dat hij wel wist hoe het remise te houden.

Na de lunch gingen we in een klein busje van de Wit-Russen naar de invasiestranden. Hun chauffeur verdiende zo wat extra’s, terwijl zijn landgenoten zich vermaakten met het snelschaaktoernooi.

Eerst naar het Amerikaanse kerkhof bij Colleville sur mer, waar 9387 Amerikaanse soldaten liggen begraven. Elke dag wordt door een aantal Franse veteranen bij het monument de last post geblazen, net als in Ieper. Het monument is typisch Amerikaans: de Russische bijdrage aan de overwinning wordt gebagatelliseerd. Daarna naar het vlakbij gelegen museum, na eerst wat groepsfoto’s genomen te hebben. Niet iedereen wilde naar binnen in het kleine, maar vrij goede museum. Er was veel oorlogsmateriaal te zien, en Hiddo gaf af en toe wat uitleg naast de aanwezige teksten. Hij kon het museum niet op fouten betrappen, wat een van zijn favoriete hobby’s is. Via de dure souvenirshop naar Arromanches.

Daar wordt sinds twee jaar een nieuwe 360 graden film gedraaid. Deze film geeft een beter beeld van de strijd in Normandië dan de vorige, maar maakt minder gebruik van het 360 graden effect. Het is altijd weer ontroerend te zien hoe blij mensen zijn bij de bevrijding. Het is nauwelijks voor te stellen wat vier jaar onderdrukking en onvrijheid inhoudt, maar gezien de enorme vreugde bij de bevrijding, moet dat verschrikkelijk zijn geweest. Helaas beseffen vaak te weinig hoe blij we met onze vrijheid (en luxe) moeten zijn.

Na de film nog even het stadje in geweest voor een bezoek aan het strand, de verschrikkelijk dure winkeltjes en een ijssalon, waar men dure, maar lekkere ijsjes had. De hele dag reed een Sloveens gezin, waarvan we vorig jaar moeder en dochter ontmoet hadden, achter ons aan. Barry reed met hun mee naar Saint-Lo, de rest ging in de bus terug. In Saint-Lo gingen we naar de pizzeria waar we twee jaar geleden ook waren. Eindelijk wifi!

Op de kamers werd nog even weerwolven gespeeld, een bijzonder stompzinnig spel waarbij iedereen door elkaar heen schreeuwt, wat meestal voor een melige sfeer zorg, waarna iedereen ver na middernacht ging slapen.

Quote van de dag:

1)    

  Sarah nadat Dominique had gezegd dat op haar school twee meisjes met de naam Dominique zaten: “Ben jij daar een van?”

2)      Hiddo nadat Yannic meedeelde dat hij vanwege de schoonheid van zijn tegenstander (Honorine Auvray) zich niet goed kon concentreren: “Dan speelde je zeker niet tegen Dominique?”

Saint-Lo dag 2 en 3

Gisteren was tegen de spelers gezegd dat we de volgende dag om 8.30 uur zouden gaan ontbijten. Twee spelers bleken op de eerste afspraak al te laat. Dylan zou dat later die dag nog twee keer herhalen. Drie te laat streepjes betekent meehelpen met de afwas. Aan het eind van de dag moest hij dan ook meehelpen de mensa op te ruimen, iets wat hij met veel plezier leek te doen.

Omdat het behoorlijk hard regende en Sarah en Ivo zelfs geen jas hadden meegenomen naar Frankrijk, eerst maar eens een voorstelrondje gedaan. Hieruit bleek dat veel spelers in dorpen woonden waar ronduit weinig gebeurde en dit uitje als een van de hoogtepunten uit hun leven zagen. In het dorp van Joppe en Dominique is recent zelfs de eerste auto gesignaleerd. Naast schaken zijn er uiteenlopende hobbies, die lang niet altijd op even fanatieke wijze beoefend worden. De woorden “een beetje” werden opvallend vaak gebezigd.

De regen hield niet op dus, toch maar naar de mensa gewandeld. De meesten hadden ontbijtbeleg meegenomen, Luuk zelfs een grilworst van de beste slager van Nederland, uiteraard uit Voorschoten. Twee dagen later moest hij de inmiddels beschimmelde worst weggooien.

Er was nog geen indeling, dus van voorbereiding kon weinig sprake zijn. Daarom gaven, na enige uitleg over het toernooi, Hiddo en Ivo samen maar een simultaan. Omdat ze elkaars zetten niet begrepen, viel de score erg tegen.

De eerste ronde wordt meestal een hoge score neergezet. Dit keer vielen er 10 punten te bewonderen. Voor de ijsjesscore was 8 al genoeg, dus tijdens het handicaptoernooi, de volgende dag kreeg iedereen overheerlijke waterijsjes in de warme speelzaal. De partij van Oele was vooral het naspelen waard, een leuke draakpartij, waarin hij ook had kunnen verliezen, maar gelukkig rekende Oele beter dan zijn tegenstander, Mael Beneteaudesmouilleres, de oudste zoon van de toernooidirecteur. Zij hebben de rare gewoonte om de achternamen van moeder en zoon aan elkaar te plakken voor het beste resultaat. Als hun nakomelingen allen hetzelfde doen, zal dat grote administratieve gevolgen hebben voor de Franse bureaucratie. De tegenstander van Dylan, een klein meisje uit Rusland, claimde remise vanwege drie keer dezelfde stelling, maar Dylan had geen idee wat ze bedoelde. Ook de Franse scheidsrechter snapte er niets van, maar gelukkig bracht onze Oekrainse vriend uitkomst. De enige zonder partij was Dominique. Omdat er een oneven aantal deelnemers is, was zij, als laagst geplaatste, vrij. Een fout in het Zwitsers systeem, want nu moet iemand in de 2^e ronde tegen een veel te sterke tegenstander. Beter is het om nr. helft + 1 de bye te geven.

Er zijn veel Russen en Wit-Russen dit jaar. Misschien komt dat ook omdat de clubtrainer van Saint-Lo uit de Oekraine komt en Russisch spreekt. Alles is naast Engels en Frans ook in het Russisch aangegeven. En ook bij de openingspraatje werd het meeste in het Russisch vertaald. Juliette Auvray vertaalde alles in het Engels, naar een jaartje studeren in Birmingham is haar Engels enorm verbeterd, maar als de microfoon niet werkt heb je daar niet veel aan….

Verder zijn er veel Belgen, zowel Vlaams als Frans sprekende, uiteraard weer de bekende Roemenen (Georghescu, elk jaar weer een paar kilo dikker, zelfs al voor de 14^e keer). Hoofdreden om de Roemenen altijd de begane grond te geven is dat deze man geen trappen kan lopen. In totaal zijn er 19 landen vertegenwoordigd op dit toernooi.

De indeling van de speelzaal is ook veranderd: voorin spelen de kleintjes < 1400. Misschien een verbetering, want nu zit men precies voor de tafels van de organisatie die hun beter in het oog kan houden. De volwassenen en de open jeugd groep spelen achterin en in het midden van de zaal.

Wat zeker geen verbetering is, is het gebrek aan internet. Ook geen elektriciteitskabels om de laptops op aan te sluiten, dus worden de partijen, de 1^e ronde uitgezonderd, toen de batterij nog vol was, op de kamer van Hiddo ingevoerd.

’s Avonds wordt er veel gevoetbald, gepingpongd en uiteraard geschaakt ter ontspanning. Hiddo ging echter naar de Mac om daar het 1^e dagverslag op internet te zetten.

De volgende dag was een zeer zware: twee speelrondes en het handicaptoernooi. Uit de 2^e speelronde behaalden de kinderen 7 punten. Oele en Joppe moesten helaas tegen elkaar, speelden enige zetten theorie en besloten toen in interessante stelling het punt te delen. Yannic stond weer slecht, maar zijn tegenstander zag de enige truc niet en binnen een zet of 8 stond hij dan ook mat.

Na drie ronden hebben Jip, Luuk en Ivo nog 100%. Ook Oele doet het goed met 2,5 punten. Hij blijkt een echte schaker te zijn: fanatiek op de juiste manier maar ook verstrooid: in twee dagen heeft hij al drie keer zijn tas ergens laten liggen en een keer een pen vergeten. Ga zo door!

’s Avonds het handicaptoernooi. Er werden zes ronden Zwitsers gespeeld met een basisbedenktijd van 10 minuten, maar sterkere spelers kregen per 50 punten eloverschil een minuut tijdsaftrek. Wel hielden ze altijd 1 minuut over.

Alle Nederlanders scoorden 50% of meer (Hiddo was daar niet tevreden over, Sarah weer wel), en zelfs drie wisten door te dringen tot de laatste 32. Die speelden een KO-toernooi. Jip werd daarin in de 1/8^e finales uitgeschakeld, Oele in de 1/16^e. Ivo bereikte samen met drie fanatieke Wit-russen de halve finales. Hij versloeg ook deze mensen en was daarmee de derde Nederlander die het handicaptoernooi op zijn naam schreef (naast Stefan Kuipers en Leonore Braggaar).

De finale was om 1.30 uur afgelopen. De C-en D-spelers lagen toen al op bed, maar een vijftal trouwe supporters zagen Ivo de finale winnen.  Yannic en Ivo vierden het succes door ’s nachts te gaan voetballen en naar de intermarche te wandelen en pas om 4.00 thuis te keren. De kamer van Voorschoten en Yannic is nu al veranderd in een enorme puinhoop. Bovendien mist men twee kussens omdat het hoofd van het Franse animatieteam (een tiental studenten dat voor de grote hoeveelheid kleine Fransjes allerlei nevenactiviteiten organiseert) er twee in beslag nam omdat Carsten en Luuk  om 2 uur ’s nachts een kussengevecht hielden met een aantal Fransen in de kamer naast hen.

Quote van da dag:

Oele op de vraag waar Dylan uithing: “Misschien in de kast, want daar heb ik niet gekeken”

Saint-Lo 2015 verslag van de reisdag

Lange tijd zag het er niet naar uit dat ik ook dit jaar weer een schaakvakantie naar Saint-Lo zou organiseren. Het toernooi werd wat minder sterk, omdat in ongeveer dezelfde tijd in dezelfde regio sinds een paar jaar een ander groot open toernooi wordt georganiseerd. Vele schaakvrienden uit Frankrijk zijn inmiddels te oud of kozen voor het andere toernooi. En na acht jaar wil je wel eens wat anders.

 Mijn idee was om in begin juli een schaakvakantie naar Berlijn of Parijs te organiseren. Daar werden vorig jaar twee open toernooien gehouden. En in beide steden is natuurlijk het nodige te zien en uit historisch oogpunt interessant voor kinderen. Maar beide toernooien stond begin april nog steeds niet op de kalender. Inmiddels kreeg ik een mail uit Voorschoten of het ook dit jaar weer mogelijk was om naar Frankrijk te reizen. Ook Barry wilde graag weer mee. Dus toch maar van mening veranderd en informatie ingewonnen en verspreid.

 Barry en Luuk maakten in het westen reclame en zorgden ervoor dat er genoeg mensen zich inschreven om de reis doorgang te doen vinden. Op de Amerikaanse onafhankelijkheidsdag verzamelden we dan ook met 14 personen op het station van Rotterdam voor de lange treinreis naar Normandië. Velen hadden al eerder in Saint-Lo gespeeld, maar de groep telde ook vijf nieuwkomers, waaronder Ivo die meegaat als speler/trainer, net als Brent twee jaar geleden. Yannic is te oud voor het jeugdtoernooi en gaat bij de volwassenen spelen.

 Iedereen arriveerde op tijd. Verrassend, want door het warme weer verwachtten we veel problemen door kromgebogen rails bij de NS, maar waarschijnlijk was het nog niet warm genoeg. De NS is trouwens ontzettend trots als er een keer een trein op tijd rijd, want dat werd steeds omgeroepen bij de diverse stops van mijn trein.

Na een korte kennismaking met spelers en ouders gingen we naar het perron. Ouders konden vanwege de tourniquets niet mee en moesten dus afscheid nemen in de stationshal. Kinderen kregen ook hun eigen kaartjes om door de poortjes te kunnen en niemand slaagde erin het kaartje in de loop van de reis kwijt te raken. Een geweldige prestatie al voor het toernooi begonnen is!

Natuurlijk ging er het nodige mis tijdens de reis. Voor het eerst van mijn leven reis ik zonder paspoort, want die ligt op het visumburo in Amsterdam te wachten op de juiste papieren voor Turkmenistan, Oezbekistan en Kazachstan. Het ding had ik al half mei opgestuurd, niet wetende dat de bureaucratische procedures in deze landen enorm lang duren. En Djoser, mijn reisorganisatie, wilde niet een spoed ID-kaart vergoeden (ruim 100 euro) en dus de gok maar genomen.

In de Thalys het gebruikelijke gezicht: kinderen tekenen, maken een puzzel, spelen een spelletje schaak, snoepen het nodige of zitten op de laptop. Ik raakte aan de praat met een aardige dame uit Nieuw-Zeeland, die voor haar werk als psycholoog een aantal congressen in Europa bezocht. Ik had net een artikel gelezen over een organisatie uit Turkije die fake-congressen organiseerde en zo miljoenen dollars per jaar opstreek en had zo stof voor een interessant gesprek. De dame was ook in Haarlem geweest en raakte niet uitgepraat over deze prachtige stad. Helaas zal ik haar niet weer zien, want 48 uur vliegen naar Nieuw-Zeeland is iets te veel van het goede.

 De metrokaartjes in de Thalys waren uitverkocht, maar gelukkig was op het Gare du Nord de rij voor de kaartjes automaat niet lang en de kaartjes daar een stuk goedkoper. Verbazingwekkend was het aantal jonge Fransen dat buitenlanders wilde helpen bij de metro. Klantvriendelijkheid verwacht je toch niet in Parijs. Vorig jaar reed onze metro niet, waardoor we te laat kwamen op St. Lazaire. Nu was het slechts eventjes wachten voordat de RER kwam, die ons in minder dan 10 minuten naar het andere treinstation van Parijs bracht. Daar kregen de kinderen een half uur vrijaf, wat door de meesten benut werd om ijsjes te kopen.

 De treinkaartjes naar Saint-Lo waren door de toernooiorganisatie gekocht en naar mij opgestuurd, maar ik wist niet dat je ze nog door een automaat moest halen (zoals bij ons in een recent verleden de strippenkaart). De conducteur was echter sympathiek en deelde geen 20 euro boete per persoon uit, maar we moesten hem niet nog eens tegenkomen….In de trein werd de Hiddokwis gespeeld: een speler kiest een onderwerp, waarover ik een vraag moet bedenken. Wie het eerst een goed antwoord roept, krijgt een winegum. Sommige spelers bleken veel meer kennis te bezitten dan verwacht (Barry), anderen deden hun reputatie eer aan (Luuk, Carsten, Sarah), en degenen die geen enkel snoepje verdienden zal ik hier niet noemen.

 In Lison moesten we overstappen, maar dat mislukte bijna. Om 18.22 stond de trein opeens stil op een station. “Die is lekker op tijd (de NS gewend zijnde)”, dachten we nog, en we pakten onze bagage. Gelukkig zag Joppe net op tijd dat het Bayeux was (de stad met het beroemde tapijt) waar we stil stonden en kon Sarah de trein weer inspringen. Een klein kwartier later waren we in Lison, waar we ruim een kwartier moesten wachten op de volgende trein. Bij het instappen verloor Barry een van zijn voor 40 euro gekochte slippers. Ivo waagde zijn leven en haalde het ding onder de trein vandaan.

 Iets naar zevenen kwamen we aan in Saint-Lo. Er stond al een auto klaar om ons naar de speelzaal te brengen en spoedig arriveerden er nog drie. De kinderen hadden onderweg al de kamerindeling besproken. Dit jaar zitten we weer op de 1e etage! Erg prettig, want het bespaart heel veel trappen lopen (er is geen lift). Om 20.30 ging de mensa open. Een redelijke maaltijd: couscous met voor veel kinderen geen saus, veel gezonde voorafjes en toetjes, maar een taaie steak. Daarna voetballen en wat kletsen met oude bekenden. Een aantal Roemenen was er al, een aantal zou later op de avond arriveren. De familie Auvray helpt weer met zijn allen mee aan het toernooi. Simon, een 23-jarige student en ooit uitgeroepen tot de Herman (van idols) look-a-like, is dit jaar een van de animatoren, die allerlei nevenactiviteiten organiseren (voetbaltoernooi, een pingpongtoernooi, petanque, olympische spelen en nog veel meer. Zijn 25-jarige vriendin moet in september bevallen. Ze heeft nog geen baan (net afgestudeerd als jurist). De grootouders mogen stevig in de buidel tasten… De relatie van Juliette, zijn zuster, is naar drie jaar verbroken.

 Helaas is er het hele toernooi geen internet in de speelzaal. Er zijn problemen met de provider. Nu moeten we verslagen en foto’s online zetten in de intermarche of MacDonald’s, ongeveer op 10 minuten lopen. Maar misschien kopen we ook een internetdatabundel. In ieder geval zal er onregelmatig en minder frequent een verslag gepubliceerd worden. De bedtijden werden met veel gejuich ontvangen. De B-tjes en A-tjes mogen dat namelijk zelf weten. De C-tjes en D-tjes vonden 22.00 uur te vroeg, maar toen ik zei dat het in praktijk wel later zou worden, accepteerde men het. Klaas-Jan maakte misbruik van zijn indrukwekkende gestalte en zal om 23.30 uur nog te vluggeren. Toen bleek echter dat hij pas 13 jaar was, moest hij meteen naar bed en was zijn eerste aso-streepje binnen.

Quote van de dag: Ivo Maris (bij het instappen van de Thalys): “Hiddo, waar moeten we eruit?”