Saint-Lo 2011 verslag dag 3

Verslag Saint-Lo vrijdag 8 juli

Het plan om hard te lopen werd al na een ronde opgegeven, reden? Vermoeide begeleiders. Gewoon om half negen ontbijten dus, alwaar Stefan enkele tips gaf aan jongeren in geldnood. Begin op tijd met roken en zuipen en stop daar vervolgens weer mee zodat je honderden euro’s in de maand overhoudt. Koen wilde voor het volle pond gaan door met harddrugs te beginnen, maar werd terecht gewezen op de mogelijke fysieke problemen die dit op zou leveren bij de jeugdige deelnemers. Ivo kreeg de schrik van zijn leven toen hij ontdekte dat er een Pietpiraathagelslagkorrel van Hiddo in zijn sandwichspread was belandt, hoe dit heeft kunnen gebeuren is voor alsnog niet duidelijk.

Na vier jaar werd eindelijk de binnendoor route naar de Lidl gevonden. Enige artikelen uit hun assortiment zijn de  bob de bouwer badjas, die erg bij Rosa en Catheleijne in de smaak viel en de bob de bouwer boxer waar Koen en Stefan zo hun twijfels over hadden. Omdat het er voor het ontbijt was verzaakt besloten Rosa en Koen vanaf de Lidl terug te rennen naar de speelzaal.

De hotspot van Saint-Lo is toch wel de kamer van de vier mannelijke begeleiders. Dit komt de zweetlucht daar natuurlijk niet ten goede maar deze viel in het niet bij de lucht die later in de nacht te ruiken was.

Stafan ontdekte dat Hawkie geen exotische oriëntaalse naam draagt, maar is vernoemd naar zijn vader, The Hawk. Voetballen is dit jaar minder populair dan schaken bij de meeste Nederlands, een goede voorbode voor de resultaten dit jaar?

Na het ontbijt moest er natuurlijk voorbereid worden voor de partij van die dag. De voorbereiding verliep voor iedereen voorspoedig en gek genoeg eindigde iedereen weer in de kamer van de begeleiders waar Tim’s partij dus al snel met een man of twintig werd voorbereid. Na het voorbereiden vol goede moed richting de lunch waar het gezellig druk was. Drie kwartier in de rij, voorkruipende Fransen (“Ja, ze waren het vergeten”) maar wel weer erg lekker eten.

Sven blijkt toch meer hobby’s te hebben dan gedacht werd na het voorstelrondje, Hiddo trof hem achter de computer terwijl hij naar ‘de bikini door de jaren heen’ aan het kijken was.  Het grote nieuws van de dag was echter dat Rosa aan de pil is. Zeer verstandig want de aandacht van het Franse pubervolk is groot.  Maar is een dosering van vier op een dag niet wat veel?  

De partijen. Vier Nederlanders aan de hoogste zeven borden. Thomas mocht het aan het eerste bord opnemen tegen de winnaar van vorig jaar, Tiberiu Georgescu. Het was moeilijk voorbereiden, want de sympathieke Roemeen speelt verschillende openingen. Het werd Thomas eerste test in de Caro-Kann tegen een echt sterke speler. Die test slaagde. Weliswaar ging de partij na een lang gevecht verloren, maar ook Tiberiu had veel waardering voor het spel van Thomas. Slechts één echte fout maakte de wat puberende Brabander, die hem uiteindelijk de partij zou kosten.

Tim deed het ook prima tegen Pierre “Bieber” Barbot. In een tactische partij had was hij iets te traag met zijn aanval, waardoor hij het niet kon bolwerken. Midas speelde tegen het kutkind. Lange tijd ging het gelijk op, maar in het eindspel verloor Midas, die ondanks de instructies niet ontbeten had, een pion.

Mischa was de enige speler aan een topbord die won. Een leuk eindspel. Ook Rosa,  Sven, Tycho en in de U1400 groep staan Maarten en Joppe nog op 100%. Koos verloor onverwacht en Cathelijne had het iets te kwaad met de klok. Zij hoopten bij het handicaptoernooi de eerste punten te scoren.

Bij het diner hadden de Fransen weer een leuke grap in petto: er stond een rij tot ver buiten de mensa, maar toch duurde het nog zeker 20 minuten voordat er begonnen kon worden met opscheppen van het eten. Een beetje vervelend, aangezien iets later op de avond het handicaptoernooi gespeeld zou worden. Ongetwijfeld weer een truc van de organisatie om te voorkomen dat de Nederlanders dit toernooi zouden gaan winnen.

Deze opzet faalde: we waren precies op tijd terug voor de eerste ronde van het handicaptoernooi. Anders dan de naam doet vermoeden is dit geen toernooi voor gehandicapten, maar een toernooi waarbij de speler met de hogere rating met een tijdsachterstand begint. Dat kan oplopen tot 10 minuten voor de zwakke speler en 2 minuten voor de sterkere. Echt sterke spelers, zoals Stefan K, moesten dus iedere partij als een dolle spelen om niet door de vlag te gaan. De opzet van het toernooi was beter dan ooit tevoren. Er was één grote groep waar er 7 rondes gespeeld werden, waarna de top 16 via een knock-out systeem zou bepalen wie de uiteindelijke winnaar zou worden. We waren erg goed bezig en na vier rondes waren de Nederlanders met 100% nog steeds niet op één hand te tellen. Tot aan ronde zes stonden Etienne en Brent nog op 100%, waardoor een remise in de laatste ronde volstond voor een finaleplek. Ook Stefan en Hawkie sloten zich daarbij aan. Dankzij een deels verloren stem bij Hiddo (verkouden) verliepen de voorrondes opmerkelijk rustig. Bij de laatste zestien wisten Etienne en Stefan meteen de nummers 1 en 2 geplaatst van het toernooi eruit te werpen. Brent ging ook door met winnen en gooide een mindere god uit het toernooi. Alleen Hawkie kon het schaakgeweld niet aan en verloor helaas. In de kwartfinale liet Brent zich al snel mat in 1 zetten, terwijl Etienne en Stefan elkaar het leven zuur maakten.  Stefan won na een spannende partij. In de halve finale was hij ook de sterkste, waarna de sterke Franse IM Victor Stephan, die tijdens het eten, zijn coming out beleefde,  in de finale (Stefan tegen Stephan) zijn tegenstander was. Voor het eerst in het toernooi speelde Stefan met minder tijd. Het werd een soepele remise, en aangezien hij zwart had, was dit genoeg voor de winst. Na twee jaar tweede te zijn geworden achter Marie Sebag eindelijk succes.  De meeste Nederlanders bleven tot het eind toe (2.00 uur) kijken. Daarna snel naar bed. De begeleiders een half uurtje later omdat ze nog even moesten kijken naar de openingen van de tegenstanders van de 2-punters.

Verder werd het slapen nog even uitgesteld omdat in de kamer van onze Franse vrienden Quintin Poignot en Jeremie Devallee (over wie grote verhalen de ronde doen over zijn carriere in de adult movies industrie) iemand een stinkbom had laten ontploffen. Enige Nederlanders hadden een verdacht persoon zien rondlopen en deze moest beschreven worden. Van slapen kwam bij de Fransen niet veel terecht.

Quote van de dag (bij gebrek aan beter en op suggestie van Stefan):

Hiddo tijdens de kwartfinale van het handicaptoernooi: “Ik heb heel veel zin om een suikerklontje tegen het hoofd van het kutkind te gooien” Alle Nederlanders lagen 20 seconden dubbel van het lachen, de Fransen keken niets begrijpend om zich heen.