Op de derde
speeldag stond slechts een ronde geprogrammeerd, die ook nog ’s middags begon.
Toch was het niet uitslapen voor de spelers, want elke dag wordt er om 8.30 uur
verzameld in de gang om te gaan ontbijten. Op de dagen dat er een ronde om 9.00
begint, gaat een aantal van onze groep al om 8.00 naar het restaurant, op enige
honderden meters lopen, de ouderen gaan gewoon om 8.30 uur en nemen het kleine
tijdsverlies voor lief.
Daarna wordt
er vooral gevoetbald, wat geschaakt en eventueel wat voorbereid. Aan dat
laatste hebben niet veel spelers behoefte, maar Oele, die tot nu toe een goed
toernooi speelt, wil dat wel. De anderen doen het af en toe of helemaal niet.
Analyseren willen de meesten echter wel.
Over de
ronde kunnen we kort zijn: slechts zes punten, wellicht hadden sommigen nog wat
last van de late avond ervoor. Jip won opnieuw en staat met 4 uit 4 gedeeld
eerste. Luuk moest de gedeelde koppositie loslaten door een nederlaag tegen een
13-jarig meisje uit Minsk.
Er zijn heel
veel (Wit)-Russen dit jaar. Dat komt ook omdat de trainer van een club uit
Stockholm, Vladimir Polley, oorspronkelijk uit Wit-Rusland komt. De meeste
leden van zijn club hebben dezelfde achtergrond. Maar ook een behoorlijke delegatie
uit Moskou, die helemaal niet zo verschrikkelijk goed zijn. Leuk om mee te
praten en eens te horen hoe zij over de situatie in hun land denken. De Russen
maken graag contact, ook om hun Engels te verbeteren, de Wit-russen veel minder
(en spreken doorgaans helemaal geen Engels). Het lijkt erop dat ze behoorlijk
geïndoctrineerd zijn. Putin kan geen kwaad doen, er is democratie en
persvrijheid in Rusland, etc, etc. De Oekrainse medewerker heeft hele andere
verhalen…..
’s Avonds de
eerste ronde van het voetbaltoernooi. De Nederlanders spelen onder de naam:
Jip’s bitches. Ze doen onze reputatie eer aan en plaatsten zich eenvoudig voor
de volgende ronde die op donderdagavond wordt gespeeld. De reputatie van
troublemakers deden ze echter ook eer aan. Er ontstond onenigheid over het
wisselbeleid (die was er niet) en ’s avonds laat, toen Hiddo terug kwam van de
Macdonalds om daar zijn verslagen en foto’s op internet te zetten, moest het
een en ander worden uitgepraat. Er was duidelijk behoefte aan een sterke man.
Klaas-Jan zal in de volgende ronde de coaching voor zijn rekening nemen. Daarna
werd het team opnieuw ingeschreven.
De volgende
dag werd weer een nieuw record lage score neergezet: slechts 3,5 punten. Dat
houdt in dat de begeleiders een sorbet van de spelers krijgen. Alleen Oele won
zijn partij. Joppe en Kevin speelden onderling remise, waarmee beiden goed
wegkwamen. Klaas-Jan en Dylan lijken beiden niet in vorm. Verliezen kan, maar
de manier waarop was zeker niet groots. Jip liet zijn eerste halfje liggen
tegen een klein Pools meisje dat snel zet, maar toch weinig verkeerds doet,
altijd irritant. Sarah, die net als Yannic elke tegenstander een zakje drop
geeft, speelde een mooie partij tegen een sympathieke Fransman uit Pau, die
graag in het Engels wilde analyseren. Helaas liet ze diverse malen de winst
lopen. Barry vindt dat hij van 1200-spelers moet winnen, maar dat lukt dit
toernooi nog niet. Gisteren verloren, nu remise. Zijn partij duurde 117 zetten,
maar dat hadden er ook best 50 zetten minder mogen zijn. Hij had een
voordeeltje van 0,01, en zijn tegenstander liet zien dat hij wel wist hoe het
remise te houden.
Na de lunch
gingen we in een klein busje van de Wit-Russen naar de invasiestranden. Hun
chauffeur verdiende zo wat extra’s, terwijl zijn landgenoten zich vermaakten
met het snelschaaktoernooi.
Eerst naar
het Amerikaanse kerkhof bij Colleville sur mer, waar 9387 Amerikaanse soldaten
liggen begraven. Elke dag wordt door een aantal Franse veteranen bij het
monument de last post geblazen, net als in Ieper. Het monument is typisch
Amerikaans: de Russische bijdrage aan de overwinning wordt gebagatelliseerd.
Daarna naar het vlakbij gelegen museum, na eerst wat groepsfoto’s genomen te
hebben. Niet iedereen wilde naar binnen in het kleine, maar vrij goede museum.
Er was veel oorlogsmateriaal te zien, en Hiddo gaf af en toe wat uitleg naast
de aanwezige teksten. Hij kon het museum niet op fouten betrappen, wat een van
zijn favoriete hobby’s is. Via de dure souvenirshop naar Arromanches.
Daar wordt
sinds twee jaar een nieuwe 360 graden film gedraaid. Deze film geeft een beter
beeld van de strijd in Normandië dan de vorige, maar maakt minder gebruik van
het 360 graden effect. Het is altijd weer ontroerend te zien hoe blij mensen
zijn bij de bevrijding. Het is nauwelijks voor te stellen wat vier jaar
onderdrukking en onvrijheid inhoudt, maar gezien de enorme vreugde bij de
bevrijding, moet dat verschrikkelijk zijn geweest. Helaas beseffen vaak te
weinig hoe blij we met onze vrijheid (en luxe) moeten zijn.
Na de film
nog even het stadje in geweest voor een bezoek aan het strand, de
verschrikkelijk dure winkeltjes en een ijssalon, waar men dure, maar lekkere
ijsjes had. De hele dag reed een Sloveens gezin, waarvan we vorig jaar moeder
en dochter ontmoet hadden, achter ons aan. Barry reed met hun mee naar
Saint-Lo, de rest ging in de bus terug. In Saint-Lo gingen we naar de pizzeria
waar we twee jaar geleden ook waren. Eindelijk wifi!
Op de kamers
werd nog even weerwolven gespeeld, een bijzonder stompzinnig spel waarbij
iedereen door elkaar heen schreeuwt, wat meestal voor een melige sfeer zorg, waarna
iedereen ver na middernacht ging slapen.
Quote van de
dag:
1)
Sarah nadat Dominique had gezegd dat
op haar school twee meisjes met de naam Dominique zaten: “Ben jij daar een
van?”
2) Hiddo nadat Yannic meedeelde dat hij
vanwege de schoonheid van zijn tegenstander (Honorine Auvray) zich niet goed
kon concentreren: “Dan speelde je zeker niet tegen Dominique?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten