Saint-Lo 2012 Verslag dag 6

Een trieste dag. Allereerst vreselijk, vreselijk vroeg opstaan en dan constateren dat de langstudeerboete er doorheen is. Dit komt mede door het verschrikkelijk grote aantal eeuwige studenten. Een groot gat zal in de handen van deze voornamelijk luie studenten ontstaan. De spelers in Saint-Lo zullen dit gat zeker niet opvullen, want op enkelen na voert iedereen ook zo weinig mogelijk uit.

In memoriam de eeuwige student:

Ooit was hij heel verwend

En kon hij rusten op zijn krent

Nu moet hij al zijn tentamens in een keer halen

Anders moet hij 3000 euro boete betalen

Morgen wint iedereen volgens Brent

Vandaag was de eerste rustige dag zonder enige activiteiten. Een mooie gelegenheid om het zwembad weer eens te bezoeken. Als allereerste waren we in de mensa aanwezig en na het ontbijt zijn we in de regen richting het zwembad gelopen. Daar aangekomen was het Raymon die geen seconde langer meer kon wachten en met kleren en al direct het zwembad in sprong. De twee euro vergoeding was meer dan genoeg. Dat hij op de terugreis met alleen een broek en een handdoek om zijn schouders door de regen terug moest lopen was van tevoren niet helemaal ingecalculeerd. Ook heeft de ietwat kinderlijke jongen uit het noorden des lands slechts de beschikking over drie sokken. Het enige witte paar sokken werd in de slippers aangetrokken en met de regen en de wandeling naar het zwembad over een modderpaadje heeft hij dus morgen geen sokken meer om aan te trekken. Wel vond hij nog enige broeken in zijn koffer. Mick, Wouter en Leonore bleven op het droge en gingen slapen, voorbereiden en weer even een beetje bijkomen van de drukke dagen. In het water was het weer een groot feest, overal vliegende en spartelende kinderen die onder water werden geduwd. Na een tijdje zagen we allemaal gele dingen in het water drijven, wat bleek, we troffen in totaal drie notatievellen aan in het water. Kennelijk zijn de partijen van Carsten, Tim en Raymon ergens in een zwembroek beland die vervolgens mee het water in zijn gegaan. Eén van de notatievellen overleefde dit avontuur op wonderbaarlijke wijze en was zelfs nog prima leesbaar.

Het was druk in het zwembad: naast de Nederlanders kwam ook de complete Zweedse delegatie, een horde Franse schakers en twee vakantiekampen bestaande uit irritante kleine Franse kutkindertjes met een blauwe of witte badmuts op. Hun begeleidsters waren gelukkig wel te pruimen.

Na een uurtje of twee gezwommen te hebben liepen we door de miezerregen terug. Met rode oogjes van het chloor zat iedereen al snel aan de lunch en konden ze daarna direct door naar de partij. In no-time stond Sarah alweer in de analysezaal, wederom een overtuigende overwinning wat haar score op een fraaie 5 uit 6 bracht. Ook Simon was snel klaar en had zijn sterkere tegenstander erg soepel van het bord gezet. Marijn was na drie nullen op rij erg gebrand om te winnen en dat was te zien in zijn partij. Vrij hard walste hij over een talentvolle Roemeense jeugdspeler Turcuman heen. De voorbereiding van Wouter in het zwembad was ook een goede keus, hij kreeg het in zijn geheel op het bord en had met zwart geen enkel probleem met zijn paar honderd punten sterkere tegenstander. Als allerlaatste van de hele speelzaal was Mischa nog aan het zwoegen tegen David Slagter. Een matig tot slecht eindspel moest hij proberen te keepen en na hard werken had hij eindelijk het halfje binnen, puike prestatie. Opvallend was ook de Chinese partij tussen Yang en Yue, nadat Yue al eerder tegen de andere Chinese Fransman Gao had gespeeld.

Leonore houdt van vreemde spelletjes, vooral met kaarten. Zo heeft ze een monopolykaartspel bij zich, dat bij kinderen goed in de smaak valt. Een ideaal verjaardagscadeau.

Na het avondeten moest een aantal kinderen achterstallige partijen invoeren. Mischa had er nog vier open staan omdat hij steeds lang bezig was en daarna eten belangrijker vond dan invoeren. Raymon moest er nog drie intikken. Dit veranderde snel in twee omdat hij de gewoonte heeft om namen zonder hoofdletter te schrijven. En dit registreert het programma niet goed. Maar om dan opeens de complete namen met hoofdletter te schrijven is ook niet nodig. Tussen het invoeren door vermaakte Raymon zich met het vernielen van het plafond in zijn kamer en het kapot maken en laten verdwijnen van de deurklink van zijn kast (dit samen met Carsten). Dit leverde beiden een aso-streepje op. Omdat Carsten het ook nog nodig vond om de slapende D-ers met een kussen te slaan, kwamen beiden op drie en een flinke straf zal morgen volgen. Er wordt een keuze gemaakt tussen afwassen in de mensa, toiletten schoonmaken, de foyer dweilen of een combinatie hiervan.

Het is trouwens een vreemd gezicht dat de jonge Nederlanders zich nauwelijks mengen met de Fransen. Terwijl er ’s avonds beneden allerlei spelletjes te doen zijn, mensen vluggeren in de speelzaal of voetballen op het voetbalveld, zitten de kleintjes binnen DD’s te lezen of aso-streepjes te verzamelen. Ook Bart scoorde er een door het leegspuiten van een flesje deo in de D-kamer.

Ondertussen hebben al meer dan 60 mensen gestemd voor de mr. Bean look-a-like verkiezing. De Nederlanders doen het slecht en staan net als de wielrenners in de achterhoede. Voorlopig staat Thomas du Chateau op de eerste plaats, met vijf stemmen voorsprong op Louis Salles (degene met die grote neus).

Quote van de dag

Raymon: “WC’s schrobben doe ik thuis al, heb je geen leukere straf?”

Saint-Lo 2012 Verslag dag 4

Een trieste dag. Allereerst vreselijk, vreselijk vroeg opstaan en dan hoor je op het nieuws dat Erik van den Doel weer een grote wanprestatie heeft neergezet op het NOVA-weekendtoernooi in Haarlem. We kunnen eigenlijk zeggen dat dit de geestelijke dood is van deze Leidse grootmeester. Hij laat een groot gat achter dat ooit zal worden opgevuld door een van de Nederlandse deelnemers in Saint-Lo. Voorlopig zult u het echter moeten doen met deze in memoriam.

In memoriam Erik van den Doel

Een diervriendelijke grootmeester uit Leiden;
waarvan ooit vele mensen zeiden;
dat hij het nog eens ver zou schoppen.
Maar nu is er weer een toernooi naar de knoppen.
Morgen winnen onze kinderen alle twee hun wedstrijden.

Voor het eerst een min of meer normaal aanvangstijdstip voor een ronde: 14.00 uur. Zoals gezegd moest er wel vroeg worden opgestaan, want de mensa sluit niet veel na negenen. Na het ontbijt hebben de kinderen een paar uur vrije tijd voordat er om 11.00 wordt voorbereid. Van lang niet iedereen konden partijen van tegenstanders worden gevonden, zodat het voorbereidingsuurtje vaak wordt omgezet in een trainingsuurtje, waarin taktiek wordt geoefend, studies worden opgelost of een trainingspartij wordt gespeeld. Goed nieuws vandaag was het feit dat de laatste Nederlander zich eindelijk heeft gedoucht. Uit piëteit zullen we de naam van hem maar niet noemen.  Deze persoon heeft het niet zo op hygiene: slechts twee broeken en twee paar sokken mee (waarvan er inmiddels een is verdwenen). Het aantal onderbroeken is niet veel meer.

Om 12.00 is het vertrek naar de lunch. Omdat Raymon ’s ochtends zijn derde telaat streepje te pakken had, moest hij alle dienbladen van de Nederlanders wegbrengen. Uiteraard liet hij twee keer wat vallen, wat volgens de traditie een enorm applaus oplevert van iedereen in het gebouw. Dezelfde Raymon werd door Terror-Thomas op eigen verzoek op een stoel met tape vastgebonden. Wat de lol daarvan was ontging de begeleiders, maar het slachtoffer en dader vonden het bijzonder leuk.

De partijen. Veel kinderen waren snel klaar. Bart won in 9 zetten omdat zijn tegenstander een dame wegblunderde. Volgens Blaise Genesseaux, het broertje van de voormalige nr. 2 van het toernooi, was hij aan het experimenteren in een nieuwe opening. Experiment voorlopig mislukt dus.  Er waren ook spelers die snel verloren. Simon blunderde wat weg. Luuk verdedigde een verloren stelling geweldig, maar kon niet omschakelen toen hij opeens de winst in de schoot geworpen kreeg. Helemaal blij met remise was hij dus niet. Marijn verloor van een Nederlander uit de drankgroep, Robin Bos. Maar toch speelde hij lange tijd goed mee tegen iemand met 250 punten meer. Op het nippertje verloren, maar toch goed gespeeld.

Na de ronde snel eten. Opnieuw geen slechte maaltijd: kip en patat (en worteltjes, wat de meeste kinderen natuurlijk niet namen). En heel veel gebroken glaswerk. Dus de sfeer zat er goed in. Voor de lunch deed vrijwel iedereen nog mee aan een voetbaltoernooi. De uitslagen zijn we vergeten, maar die zullen wel in de stijl van het Nederlands elftal zijn geweest.

Dit jaar zullen we het vorig jaar gerezen idee ook echt gaan uitvoeren: er komt een Mr. Bean look-a-like verkiezing. Voorlopig zijn er zes genomineerden: In willekeurige volgorde:

Thomas Duchateau                                        Wouter Manenschijn

Ronan Le Goff                                                 Jeremie Devallee

Thomas Mollema                                           Louis Salles

Ook het thuis front mag een stem uitbrengen. Stuur gewoon een mailtje terug.

De terror-tutjes hebben hun terroristische actie richting onze oosterling meer dan goed gemaakt: hij kreeg een pakketje met allerlei snoepjes erin. Maar vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Het cadeautje werd niet vertrouwd (kon een bombrief zijn) en pas na veelvuldige inspectie open gemaakt. De snoepjes zijn inmiddels op. Het polonium werkt voorlopig nog niet.

Deze avond was weer het traditionele handicaptoernooi, of zoals Dominique het noemde: gehandicaptentoernooi. Het concept van dit toernooi is dat per 50 elopunten verschil met je tegenstander, je 1 minuut minder op de klok krijgt, met een maximum van 10 tegen 2 minuten. Voor zowel de sterkere schakers, zoals de begeleiders, alsook de wat minder sterke spelers dus een leuke uitdaging. Doordat iedereen minimaal 7 rondes speelden kwamen er een hoop bekende tegenstanders langs, variërend van de zusjes Auvray en Betty David/David Betty tot het Kutkind en oudgediende Pierre Civit, die ieder jaar meedoet en al vele Nederlanders een punt heeft geschonken.
Ook een hoop onderlinge Nederlandse duels. Mick tegen Luuk werd op het nippertje (2 sec) gewonnen door Mick, Marijn wist knap te winnen van Xander Mostertman, en Sarah rammelde Thomas van het bord, zowel op tijd als qua stelling won ze, met haar 800 elopunten minder! De kraker Hiddo-Brent in de voorronde viel tegen, beiden speelden als oude mannen. Dat valt Hiddo niet kwalijk te nemen en Brent was wel enigszins geïmponeerd door Hiddo’s zelfvertrouwen. De remise werd snel overeengekomen.
Simon had een moeilijk toernooi, maar werd door Hiddo tijdens een lastige partij over het dode punt heen geholpen: ‘’kom op Simon, het is een meisje, ze geeft vanzelf alles weg. Blijf alleen wel naar het bord kijken en niet naar haar borsten!’’ Simon won vervolgens probleemloos van deze 600 punten sterkere tegenstandster. Hiddo wist verder een Roemeen van formaat walrus pisnijdig te maken door constant te praten, fluiten en andere geluidjes te maken tijdens de partijen. Toen deze walrus vervolgens ook nog van Stefan verloor was de maat vol, werden de Nederlanders collectief in plat Roemeens vervloekt en had Hiddo weer een protest aan zijn broek hangen (zijn bovenste broek).

Na de voorrondes mochten de hoogste 16 spelers het in een Knock Out systeem tegen elkaar opnemen voor de hoofdprijs van maarliefst 20 euro en vooral eeuwige roem. Onder deze 16 spelers zaten 4 Nederlanders. Tot zijn grote teleurstelling niet Mike Kroon, ook niet Thomas en Mischa met hun grote monden, maar wel David Slagter en uiteraard vrijwel alle begeleiders. Alleen Hiddo kwam met 5 uit 7 net iets te kort. Genoeg tijd voor hem dus om de andere Nederlanders aan te moedigen. Met toestemming van wedstrijdleider Hubert werd het Franse volkslied inclusief muziek ingezet. Tot hilariteit van de Fransen, die genoten van Hiddo’s prachtige uitspraak en zangkwaliteiten. In de 1/8 finale moesten Stefan en Brent tegen elkaar, dat verrassend door Brent werd gewonnen. David kwam een rondje verder en Leonore gooide het Kutkind uit het toernooi. Heerlijk moment was toen ze mat in 1 kon geven, nog even 10 seconden wachtte en triomfantelijk om zich heenkeek hoe alle Nederlanders de Val van Kutkind vierden. De ¼ finale werd het eindstation voor David en Brent, die met 1.b4 een Franse 2400-speler niet kon verrassen. Leonore ging echter vrolijk door met winnen, dit keer een talentvolle Roemeen van 1600.
In de halve finale speelde ze tegen Ronan Le Goff, tegenstander uit ronde 2 van Mischa. Deze Fransoos werd in een eindspel van K+T tegen K+L op techniek naar huis gespeeld. De finale was tegen Jolly, de bedwinger van Brent. Met 10 tegen 4 minuten, en ook nog zwart waardoor ze aan remise voldoende had wisten de Nederlandse fans dat de titel zo goed als binnen was. En ja hoor, het werd nog een beetje spannend, maar het handicaptoernooi werd, net als vorig jaar, gewonnen door een Nederlander.

Quote van de dag

Hubert Beneteau (toernooidirecteur): “Singing is allowed, telling moves not.”

Axelle Desmouilleres (zijn vrouw): “And please, use the micro for the singing.”

Saint-Lo 2012 Verslag dag 5

Een trieste dag. Allereerst vreselijk, vreselijk, vreselijk vroeg opstaan en dan constateren dat het toernooi dit jaar een stuk minder sterk bezet is dan vorig jaar. Dit komt mede door de afwezigheid van de sympathieke Roemeen Tiberiu Georghescu. Een groot gat ontstaat aan de bovenkant van het klassement. Zijn niveau zullen ze nog niet halen, maar genoeg Nederlanders zullen dit jaar in de buurt komen.

In memoriam:

Een bijna IM uit Boekarest;

Die het toernooi van menig ander heeft verpest

Won twaalfhonderd euro in totaal;

Vorig jaar voor het laatst gezien in de speelzaal

Morgen doen onze kinderen weer hun uiterste best

Vandaag staat een zware dag op het programma. Het spektakel van het Blitz toernooi gisteravond eiste zijn tol. Een half uur eerder verzamelen voor het ontbijt was voor enkelen niet haalbaar. Na ontbijten om 8 uur was er nog korte tijd om achter het bord te verschijnen. In een speelzaal met veel lege plekken begon om iets over negen de eerste partij van de dag. Tegenstanders van Joppe lijken het niet erg te vinden om met wat minder tijd op de klok te beginnen. Voor de vierde keer op rij verscheen zijn tegenstander te laat achter het bord. Voor Sarah is twee partijen op één dag geen probleem, die zit al dagen te wachten op een paar extra wedstrijden. Tim had vandaag zijn dag niet. Het begon er al mee dat hij er ’s ochtends achter kwam dat zijn ene lens door midden was gebroken. Helaas heeft hij geen reservebril meegenomen en zit er niks anders op dan zonder lenzen verder te gaan. Op het schaakbord is dat natuurlijk niet makkelijk en hij speelt op de helft van zijn kunnen. Niet alleen in de speelzaal waren er lege plekken te vinden; ook Stefan en Brent waren een tijd lang niet te vinden. Na een paar uurtjes slaap konden zij er ook weer tegenaan. Bij terugkomst bleken ze precies goed te hebben voorspeld welke spelers al klaar zouden zijn met hun partij. Mischa was in ieder geval niet onder hen. Als een van de laatste verliet hij teleurgesteld de speelzaal. Na lang verdedigen speelden tijdnood en een rekenfout hem parten. Gelijk door naar het middageten, want de tweede partij van de dag stond vlak daarna al weer op het programma. En we waren niet de enigen die op het idee kwamen om te gaan lunchen. Een ontzettend grote groep Franse jongetjes, zonder begeleiders, sloot krap achter ons aan. Helaas voor ons staan ze bekend als echte voordringers en dat hebben we geweten. Alle middelen moesten worden ingezet om te voorkomen dat de groep langs zou glippen. Brent en Stefan gebruikten al hun krachten om de trap te versperren en de rest van de Nederlanders veilig te stellen. Toen dit uiteindelijk zijn tol begon te eisen en de Fransen een doorbraak leken te hebben, greep Raymon in. Met grof geweld deponeerde hij zijn blote voeten in de neusgaten van de Franse jongetjes. De vreselijke stank die van deze voeten afkwam deed zijn werk; de Fransen deinsden verschrikt en tot huilens toe terug. Vandaag stond couscous op het programma. Naar Hiddo’s mening erg lekker eten, hoewel velen daar anders over denken. Bart houdt eigenlijk meer van de toetjes. Normaal gesproken is er één toetje per persoon, maar Bart weet er altijd een stuk of zes langs de chagrijnige dames te loodsen. Hoe hij dat doet wil iedereen wel weten, maar hij geeft zijn geheim niet prijs. Zijn broekzakken zitten elke keer wel verdacht vol. Voor vader Kroon het laatste avondmaal; daarna wordt weer afgereisd naar Nederland. Na het middageten kon gelijk worden aangeschoven voor de tweede ronde van de dag. Voor sommigen een feest voor anderen een wat minder succesvolle middagronde.

Joppe was snel klaar. Hij bood in betere stelling remise aan, want hij had hoofdpijn en ging maar slapen op de meidenkamer. Thomas en Sarah wonnen ook hun 2^e dagpartij en draaien beiden met 4-5 mee in de top van het klassement. Ook Wouter had twee partijen kunnen winnen vandaag. In de ochtendronde stond hij slecht, maar plotseling miste hij mat in 2. Ook in zijn eerdere verliespartij stond hij al gewonnen. Schaaktechnisch gaat het dus goed, maar hij heeft iets te weinig punten voor hetgeen hij op het bord laat zien. Voor het eerst twee Nederlanders van dezelfde groep tegen elkaar. Raymon en Mick, zo’n beetje op de grootst mogelijke afstand van elkaar wonend, maakten er een zware partij van, maar de analyse was nog veel zwaarder. Mick won een dame-eindspel met een pion meer en mocht de lange partij invoeren. In totaal werden 7 punten gescoord, 50%, vrij normaal omdat iedereen in het Zwitsers systeem na een paar ronden op zijn eigen nivo speelt.

Het invoeren van een partij is voor velen niet zonder problemen: rondenummers worden vergeten, namen van tegenstanders verkeerd gespeld, de toernooinaam gaat in 85% van de gevallen verkeerd en soms vergeten zelfs spelers een partij in te voeren. Carsten maakte het helemaal bont. Hij is niet erg bekend met chessbase, wat resulteerde in een partij van 9 zetten met een nevenvariant van 34 zetten die niet werd opgeslagen.

Dominique stapte na een stuk of 10 zetten naar Stefan toe: “Mijn tegenstander heeft zomaar terwijl ik rond liep een van mijn stukken van het bord gehaald.” Onsportieve Fransen zijn er vele, dus onmiddellijk kwam Stefan in actie en speelde de partij na op een ander bord. Er bleek dat Dominique gewoon een paar zetten eerder vergeten was een stuk terug te slaan. Einde partij.

Andreea Navrotescu besloot voor de tweede keer met de Nederlanders te eten. Volgens Sven Dijkhuis is zij uitgerust met een bijzonder dikke reet (quote 2010), maar ze is ook erg aardig en geïnteresseerd in andere mensen, in het bijzonder Brent Burg. Haar familie is een jaar of 7 geleden naar Frankrijk geëmigreerd. Haar vader werkt als trainer in de schaakwereld. Ze vertelde interessante dingen over het wel en wee van haar club. Ook gaf ze haar mening over de knapste mannen van het toernooi. Hiddo helemaal blij: voor het eerst van zijn leven is hij iemand tegen gekomen die hem niet lelijk vond. Op de vraag wat ze van Louis Salles vond, antwoordde ze: “Hij is niet knap, hij heeft een hele dikke neus.” Toevallig zat Louis net achter haar, waardoor iedereen in een lachbui van zeker 2 minuten uitbarstte. Maar Andreea had wel gelijk.

Na het avondeten werd er door velen op de dormitory gevoetbald, alleen niet door de Nederlanders. Luuk heeft een tas met Donald Ducks mee, die gretig aftrek vonden, Raymond moest verplicht een half uur douchen, maar dat hielp niet bijzonder veel: de stank op zijn kamer bleef, zodat hij de nacht in alle eenzaamheid doorbracht. Zoals eerder gezegd sliep Joppe met hoofdpijn op de meidenkamer, Thomas ging voor een nachtje op de B-kamer slapen en Bart besloot dat de gang toch een stuk frisser was en legde zijn matras voor de deur. Wel pech voor hem: ’s nachts kwam een stelletje half dronken Fransen de stilte verstoren en ook besloten twee kleine Fransjes veel lawaai onder de douche te maken. Adele en kornuiten verzorgden weer een gratis concert op de kamer van de begeleiders, maar Adele kwam deze keer helemaal niet uit haar tekst en moest alle liedjes voortijdig afbreken. Hoongelach en een dropsleutel vielen haar ten deel. Door dit nachtelijke geweld kwam het verslag opnieuw niet af en zitten we het tussen de analyses van de partijen uit de 6^e ronde te maken.

Nog een paar wetenswaardigheden:

-          Er doen dit jaar veel buitenlanders aan het toernooi mee: naast de Nederlanders ook Zweden, Roemenen, een Belg, een Duitser, veel Italianen, Litouwers en Kroaten.

-          Er is ook dit jaar een groep entertainers aangesteld die allerlei nevenactiviteiten organiseren, zoals een pingpongtoernooi, diverse voetbaltoernooien, de olympische spelen en andere spelletjes.

-          Het weer is nog steeds zeer matig.

-          Luuk snurkt

Quote van de dag:

Stefan vraagt na afloop van de partij van Sarah wat ze gedaan heeft. Sarah antwoordt direct en schuldbewust: ‘’Niks!’’

Mischa: ‘’Het wereldrecord op de marathon: 40 km

Saint-Lo 2012 Verslag dag 3

Een trieste dag. Allereerst vreselijk vreselijk vroeg opstaan en dan hoor je op het nieuws dat de Nederlandse wielrenners weer genadeloos door de mand en hun fiets vallen. Deze verloren generatie gaat natuurlijk een groot gat creëren. Wij proberen met onze verslagen het onterecht hoopvolle gelul van Herbert Dijkstra de kop in te drukken. Zijn niveau zullen we moeiteloos overtreffen.

In memoriam:

Die Nederlanders renners, zie ze gaan

Veel vallen en weinig opstaan

Geen renner hoog in het klassement

Maar inmiddels zijn we niet anders gewend

Onze kinderen gaan er morgen weer tegenaan

Vandaag was de vroege ochtendronde, dus iedereen moest om half 10 al klaar zijn om te beginnen met zijn/haar partij. Daarom iets meer haasten ’s ochtends dan ons lief was. Hiddo en Brent hadden op deze derde dag al moeite met opstaan, Stefan sprong echter kwiek zijn bed uit.

Dames, heren en andere belangstellenden. Graag uw aandacht voor het volgende. Wij kunnen het als ervaren begeleiders ook nauwelijks bevatten, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit, zo blijkt maar weer. Mischa heeft reeds na 2 dagen al de weg naar de badkamer gevonden. Hij deed daar de behoefte van velen: door een douche te pakken kunnen wij weer een dag of twee zonder ernstige luchtvervuiling in Saint Lo vertoeven.

De arme Bart dacht zich ook eens lekker te douchen, maar koos per abuis de Hiddo-douche. De Hiddo-douche wordt gewoonlijk gemeden door de rest van de deelnemers vanwege diens gewoonte zijn ochtendplasje al douchend te plegen.

Ook Simon douchte voro het eerst, net als de meeste anderen. Apetrots mailde hij dit naar zijn moeder want thuis in Twente is douchen bijna taboe.

Tijdens het snelle ontbijt bleken Sarah en Dominique graag met de inhoud van hun zakjes te spelen en er vervolgens mee te gooien. Het ging overigens om theezakjes. Doordat er op Thomas gemikt werd leverde het dit keer geen asostreepje op, maar duidelijk is dat de dames het verkeerde pad op aan het gaan zijn.

Nadat de dames gisteren het water van de begeleiders hadden geleend en dit met een lief briefje kwamen melden, was het dit keer de beurt aan Brent om iets van de dames te lenen. Met als begeleidende tekst: ik ben een beetje erg mijn nagelknippertje vergeten en ik zag die van jullie dus pakte ik die maar, en natuurlijk licht er iets voor in ruil’’ werd Sarah’s nagelknippertje geconfisqueerd.

Dan nu over naar de partijen. Er werd ongeveer volgens de voorspelling van de begeleiding gepresteerd. Marijn scoorde een punt tegen een op papier betere speler, Mischa scoorde een halfje tegen een sterker ingeschatte speler, die ook hoge ogen zal gooien in de mr. Bean look-a-like contest. Ook een paar tegenvallers: Tim liet een totaal gewonnen stelling tegen een Italiaan in remise verzanden en Wouter verloor zelfs in een gewonnen stelling.

Carsten scoorde vandaag drie punten terwijl hij geen partij speelde. Hij kwam een keer te laat en gooide samen met Raymon een hek om, zodat beiden een aso-streepje kregen. Dominique overkwam zo’n beetje hetzelfde. Ook zij hoefde niet te spelen. Samen met het andere terror-tutje Sarah smeerden ze in een jolige bui gel op de tandenborstel van Simon, die nu wel blinkende, maar niet geheel schone tanden heeft.

Iedereen heeft het recht op twee telaat-streepje en aso-streepjes. Daarna volgt een sanctie.

’s Middags stond er een bezoekje aan de invasiestranden op het programma. Het tripje begint elk jaar later dan gehoopt. Dit jaar had Mischa een lange partij en daarna moest er natuurlijk nog geluncht worden. Onze chauffeur was opnieuw de chagrijnige en sociaal niet beste Michel die dreigde al voor vertrek meteen te stoppen als kinderen niet in de gordel zouden zitten.

Eerst naar Arromanches waar de mulberryhaven werd aangelegd door de geallieerden en een 360 graden bioscoop was met een film over de invasie..Stefan en Hiddo zagen hem al voor de derde keer, maar goed nieuws voor hen: volgend jaar wordt er een nieuwe gemaakt. De spelers renden in hun enthousiasme naar de enige openstaande deur die men kon vinden en kwamen met 10 man tegelijk in het toilet terecht. Jammer dat hier geen film van gemaakt is Na afloop van de film souvenirs kopen, vooral Raymon wist iets moois te bemachtigen: een reusachtige lolly, waar hij de hele week nog lekker aan kan likken.

Vervolgens naar de Duitse kanonnen in Longueville, waar enige groepsfoto’s werden gemaakt en een lekkere wandeling met prachtig uitzicht op zee en kliffen door de graanvelden. Er viel een kwartje bij Mischa: “In Normandie heb je graan, daar wordt brood van gemaakt. Bovendien zijn er koeien goed voor ham en kaas. Conclusie: Normandie is de bakermat van de tosti.” Wouter: “Ham wordt van varkens gemaakt.” “Dan maken we maar een biefstuk-tosti!”

Het Amerikaanse kerkhof was helaas gesloten. Daarom reden we meteen door naar Point du Hoc waar ooit Amerikaanse rangers tevergeefs levens offerden om enige kanonnen te veroveren, want die stonden er niet. Wel mooie kraters waarin de kinderen zich harteloos konden uitleven.

Tenslotte een bezoekje aan st. Mere Eglise. Hier werden op 6 juni 1944 tientallen Amerikaanse parachutisten uit de lucht geschoten. Een hangt er nog steeds aan de kerktoren, en sommigen geloofden inderdaad het verhaal dat het lijkt gebalsemd is dus nog steeds intact is. De creperie aldaar was niet echt berekend op 20 extra bezoekers: bestellingen werden niet alle tegelijk opgenomen, maar wel snel klaar gemaakt. Een pannenkoek, drankje en toetje voor nog geen 12 euro per persoon is een goede prijs.

De 45 km over de gedeeltelijk nieuwe snelweg richting Saint-Lo werden snel afgelegd, en ruim voor 22.00 waren we thuis, zodat de D-tjes zelfs op tijd naar bed konden.

De hele voorbereiding op de voorbereiding werd in de war gestuurd omdat om eventjes voor middernacht Adele Chauvet met een stuk of tien zwetende Fransen de kamers van de begeleiders binnen stapte om een privé-concert te geven. Ze begeleidde zichzelf op een akoestische gitaar. Jeremy, Someone like you en het Franse volkslied stonden op het programma. De door het vele roken doorleefde stem vulde ongeveer een kwartier de kamer. Sommige begeleiders zongen vrolijk mee. Brent liet daarna wat Nederlandse chansons horen, maar de Fransen waren duidelijk niet geïnteresseerd in Frans Bauer of Guus Meeuwis. Onbeleefd volk.

De songs van de Franse Adele zijn te zien als je op youtube dickraven intypt, eventueel aangevuld met Adele.

Daarna kwam Frederike Klopstra, deel uitmakend van de andere Nederlandse groep, binnen. Ze moest een straf uitzitten omdat ze het dierenspel verloren had. Daartoe moest Hiddo enige handelingen verrichten. Het duurde lang voordat duidelijk werd wat er van hem verlangd werd, maar van alle mooie fantasieën kwam niets terecht. Slechts een klap op haar achterwerk moest worden uitgedeeld. Wel werd dit moment natuurlijk benut om dit gedeelte van haar lichaam uitbundig te bestuderen om zo op precies de juiste plek een tikje te kunnen uitdelen.
Om 2.15 konden we eindelijk naar bed, maar het verslag is voor 80% tijdens de derde ronde gemaakt.

Quote van de dag:

Opnieuw Martijn: “Leonore, je moet de dagverslagen eens lezen, ze zijn erg goed!”

Opnieuw Dominique over Mick die af en toe een sigaret opsteekt: “Van roken krijg je zwarte longen, een lage stem en je wordt er oud van. Kijk maar naar Mick, want die heeft al een baard.”

Saint-Lo 2012 Verslag dag 2

Een trieste dag. Allereerst vreselijk vreselijk vroeg opstaan en dan hoor je op het nieuws dat Louis van Gaal de nieuwe bondscoach van Oranje is. Deze coach gaat natuurlijk een groot gat creëren. Wij proberen met onze verslagen U hier alvast op voor te bereiden. Zijn niveau zullen we nog niet halen, maar dat is ook zeker niet onze intentie.

In memoriam:

Met de komst van Louis van Gaal

Wordt het een heel moeilijk verhaal

Oranje speelde altijd met veel franje

Maar de eeuwige kampioen blijft Spanje

Morgen winnen onze kinderen allemaal

Nadat iedereen helaas op tijd, ondanks de nieuwe douches, ongedoucht op de gang klaar stond zijn we richting het ontbijt gelopen. De gesloten hekken waren geen goed voorteken en na enig klimwerk werd al snel duidelijk dat de ontbijtzaal dicht was. Vervolgens hebben we in een amfitheater-achtige setting de voorstelronde gedaan middels het Idols-concept. Het putdeksel was de beruchte stip, waar Thomas meteen in zijn rol van Mr. Bean verviel en geen zinnig woord wist uit te brengen. Enige opmerkelijke hobby’s: het irriteren van irritante mensen, niet slapen of juist wel heel veel slapen. De laatste twee hobby’s liggen gek genoeg bij elkaar op de kamer.

Na het ontbijt vertrok er een groep richting Lidl waar er fanatiek voedsel ingeslagen werd. De grootse plannen van sommige deelnemertjes vielen helaas in het water. De door Luuk ingeslagen kaas kon hij helaas niet kwijt in de koelkast die hij wel verwacht. Daarom werd deze kaas met ham en brood ge-upgrade tot koude tosti’s en clubsandwiches. Zoals het dames betaamt kochten zij meer spullen dan dat ze geld bij zich hadden, helaas moesten er enkele producten worden achter gelaten bij de kassa. Sarah ging niet bij de pakken neer zitten bedelde snel geld bij elkaar om toch haar geliefde keelsnoepjes aan te schaffen die ze al zo lang had willen hebben. De begeleiders hebben het minder luxe en moet deze week leven op shampoo, tandpasta en water.

Vlak voor de opening was er weer de gebruikelijke openingspeech van Hiddo, met alle nuttige weetjes voor de rest van de week. De indeling van de groepjes werd bekend gemaakt, daarna werd er geluncht en met de groepjes even kort voorbereid. Om 15:00 was de opening waar alleen Hiddo elk jaar reikhalzend naar uit kijkt. Bij gebrek aan een microfoon konden we het gebrekkige Engels dit jaar helaas niet verstaan. Het hoogtepunt van Hiddo’s week was natuurlijk de heerlijke gratis chips, cola en Orangina. Toen de indeling bekend werd en iedereen achter zijn bord zat, werd duidelijk dat we twee mensen met een bye hadden en eentje zonder tegenstander. De spelers met een bye werden al snel ingedeeld en de tegenstander van Joppe kwam toch nog opdagen. Erg goed en snel opgelost van de organisatie, complimenten! Aangezien de twee spelers die oorspronkelijk een bye hadden verloren, krijgen ze morgen alsnog hun verdiende bye.

Een paar nieuwe regels vielen direct op. Remise aanbieden in de eerste 20 zetten of het eerste uur is uit den boze. Joost-Jan Pannebakker had kennelijk al een donkerbruin vermoeden en besloot om die reden maar niet mee te gaan dit jaar. Ook stak de organisatie hun discriminatie jegens buitenlanders niet onder stoelen of banken. Iedereen die wel Engels kan, begint helaas met een half uur minder op de klok. Jaloers volk.

Over de partijen kunnen we bijna alleen maar lovend zijn. Slechts drie spelers wonnen niet, de rest drukte overtuigende puntjes, dit resulteerde direct in het behalen van de ijsjesscore die dit jaar op 10 uit 14 staat. Vooral de partijen van Joppe en Mick vielen erg op. Joppe moest lang wachten op zijn sterkere tegenstander die wegens autopech te laat was, maar had er geen enkel probleem mee en schoof hem beheerst van het bord. Mick daarentegen ging er dwars doorheen en combineerde zijn tegenstander finaal van het bord. Enkele minuten na het begin van de ronde kwam Dominique totaal in paniek op Stefan af rennen met de mededeling: “ik heb per ongeluk mijn paard omver geslagen!”. Toen ze niet verder sprak zocht Stefan al snel het probleem bij het paard: “is het paard gewond?”. Gelukkig was het paard ongedeerd en snel weer opgestaan, maar het grote probleem lag bij de stortvloed aan Franse woorden uit de mond van haar tegenstander. Weer bij het bord aangekomen was deze echter stil en werd er rustig verder geschaakt.

Ook konden we eindelijk een glimp opvangen van de andere Nederlandse delegatie. Deze bestaat voornamelijk uit oud-deelnemers en dat zorgde voor een leuke reünie. Nu deze allemaal een paar jaar ouder, groter en sterker zijn gaan ze proberen eindelijk het toernooi eens te domineren. Hierbij moeten ze wel weer af zien te rekenen met het Kutkind, die nog net zo klein, roodharig en irritant is als de afgelopen jaren.

De eerste ronde is altijd een weerzien met buitenlandse deelnemers van afgelopen jaren. Simon “Herman” Auvray doet voor het eerst mee aan het adulttoernooi en heeft tot ieders verbazing zelfs een goed gevulde vriendin. Quentin Roussey en Quentin Poignot uit Besancon, die de competitie aangaan voor de meest smerige kamer. Jeremy Devallee, de voormalig lelijkste man van het toernooi en natuurlijk heel veel mooie Francaises.

Een aanrader is Adele Chauvet. Ze spreekt geen woord Engels, maar op Youtube staan prachtige covers van haar  van Engelstalige popliedjes, waarin ze zichzelf begeleidt op de gitaar. Gabriëlle Gennesseaux heeft inmiddels een beugel en is op de schoonheidsladder gekelderd. Ze mag niet met Adele op dezelfde kamer vanwege een poging tot comazuipen vorig jaar.

Het avondeten was minder smakelijk dan de lunch. Er bleef veel eten over. Reden voor Raymon om dit alles te mengen tot een smakeloze vieze brij.

Bijzonder is de toewijding van de toernooidirecteur aan dit toernooi. Hij probeert er elk jaar een deelnemer bij te maken. Dit jaar is dat opnieuw gelukt. Zijn kinderen krijgen een dubbele achternaam van zijn vrouw en van hemzelf, een bijzonder goede emancipatie gedachte. Als zijn kinderen weer kinderen krijgen, kunnen ze een van hun eigen namen en de naam van hun partner weer aan elkaar plakken.

Hiddo was bijzonder in zijn sas met het kado van de Roemeense delegatieleider. Hij kreeg een pen van de sponsor van de club uit Boekarest. Vol trots werd daarmee de indeling opgeschreven, maar de pen bleek duidelijk van Roemeense kwaliteit. Na twee zinnen hield het ding er mee op. Skimmen ligt de Roemenen duidelijk beter.

De meisjes Dominique en Sarah hebben laten merken totaal niet bang te zijn voor aso-streepjes. Dat blijkt wel uit hun speciaal bedachte plan om ‘’iets’’ uit te halen in de kamer van de begeleiders. Gelukkig wist de rest van de vrouwenkamer snel uit te vissen wat er precies aan de hand was. Op sokken waren de dames de kamer van de begeleiders ingeslopen om vervolgens stiekem twee flesjes water op de drinken. Ook voor Mick is de stiekeme rooftocht niet onopgemerkt gebleven, want enige tijd later hoorde hij verdacht veel gegiechel op de gang. Na het middageten schrokken de begeleiders zich dood toen ze het volgende briefje lazen: ‘’Wij hadden heel erg dorst en we konden niet snel genoeg bij een kraan komen dus dachten wij even slim te zijn en bij jullie water te pakken en natuurlijk geven wij iets terug als het goed is licht dat erbij. Nog bedankt!’’

Voor de meiden, die erg hun best doen voor een asostreepje, wil het niet lukken. De opgedronken flesjes water waren namelijk speciaal voor de spelers gekocht.

Hierop hebben de meiden direct een schriftje ontwikkeld voor ‘’asoplannen’’.

Quote van de dag

Dominique nadat haar vader had toegezegd mee te gaan met het bezoekje aan de invasiestranden: “Ja, mijn vader wil graag mee, want hij houdt van oorlog.”

Marijn over zijn zware tas: ‘’Mijn tas is zo ontzettend zwaar, er zit een enorme baksteen in. Moet van mijn moeder, zodat ik haar elke dag kan mailen.’’

Saint-Lo 2012 Verslag dag 1

Een trieste dag. Allereerst vreselijk vreselijk vroeg opstaan en dan hoor je op het nieuws dat Gerrit Komrij is overleden. Deze schrijver/dichter laat natuurlijk een groot gat achter. Wij proberen met onze verslagen die enigszins op te vullen. Zijn niveau zullen we nog niet halen, maar als u de verslagen van vorig jaar gelezen hebt (zie Utrechtschaak), weet u dat we dicht in de buurt komen.

In memoriam:

Met de dood van Gerrit Komrij;

Zijn wij niet zo blij

Het was zo’n fijne vent;

Fijn dat we hem hebben gekend

Hopelijk speelt iedereen morgen een goede partij

De NS-hispeed deed haar naam vandaag geen eer aan. Twintig minuten vertraging en de treinkaartjes zijn voor het grootste gedeelte nooit aangekomen. Hiddo had alles keurig betaald, maar geen kaartjes ontvangen. Dus maar gebeld en afgesproken dat hij ze uit een automaat in Rotterdam kon halen. Speciaal daarvoor kreeg hij een pincode. Maar het ding vroeg eerst om de boekingscode en die had Hiddo thuis laten liggen. Inmiddels stond voor de balie internationaal een rij van meer dan 10 man, dus maar gebeld, want de trein zou binnen een half uur arriveren. Het blijkt dat de NS een bijna perfect zoeksysteem heeft: er kon niet worden gezocht op datum of achternaam, slechts op e-mailadres. Hiddo kreeg twee boekingscodes, maar deze bleken beiden van jaren terug. Na nog wat heen en weer gebel, kon de juiste boekingscode achterhaald worden. Maar opnieuw geen kaartjes: deze waren al geprint, stond op het scherm te lezen. Opnieuw bellen naar NS-internationaal en naar enig zoeken kwam het antwoord: de kaartjes lagen in Utrecht. Gelukkig had de Thalys enige vertraging, waardoor er nog iets geregeld kon worden: Maar liefst 11 tickets konden worden uitgedrukt. Hiddo had wel alle rijtuigen en stoelnummers opgeschreven, maar op vele stoelen zaten al mensen, waarschijnlijk had de NS mensen dubbel geboekt of was er iets mis met het systeem. Bij de conducteur nog de resterende vervoersbewijzen gekocht en het is maar te hopen dat het bedrag van 350 euro terug wordt betaald.

Gelukkig konden de meeste spelers bij elkaar zitten. Enkele anderen zaten op het balkon, op en tussen de koffers, gelukkig doken ze er niet in.

In de trein werd kennis gemaakt met Felix en Gustav, twee kleine Nederlands/Franse kindertjes die snoep erg lekker vonden en van hun koekjes een grote teringzooi maakten. Wel waren ze behulpzaam met het bedenken van Franse namen voor de Nederlandse spelers, een jarenlange traditie. Niemand had echter een woordenboek meegenomen.

Ook een Fransman die in Parijs woonde en in Amsterdam werkte in de filmindustrie (volgens eigen zeggen maakte hij documentaires, maar wij denken dat hij een bepaald soort films maakt dat voor het merendeel van de Nederlandse deelnemers op dit moment verre van geschikt is) was hiermee behulpzaam. Ook werd er nog kennis gemaakt met vier oude Fransjes die Sarkozy hebben gestemd en die tijdens hun driedaagse vakantie in Antwerpen geen vogeltjesmarkt, dierentuin en diamantmuseum hebben gezien, maar wel enige orthodoxe Joden.

Marijn heeft van thuis erg goede manieren meegekregen, dat wordt hier minder gewaardeerd. Zo zegt hij ‘’u’’ en ‘’meneer’’ tegen de begeleiding. Nadat Brent zei dat hij echt geen meneer was, keek Marijn even vertwijfeld en vroeg toen behoedzaam: ‘’Bent u dan een mevrouw?’’.

In de bus van Parijs naar Saint-Lo toonde Marijn ook zijn beleefdheidskwaliteiten. Elke begeleider werd met u aangesproken. Dit werd Hiddo op een gegeven moment teveel. Marijn mocht de u niet meer uitspreken en moest dit vervangen door een e. Dan kreeg je zinnen als “in de bes zitten”, “Is het gelekt?”, etc. Maar wat bedoelde Marijn precies toen hij zei dat je een lel voor je oren kon krijgen? Ook Epke Zonderland op de rekstok doet wat vreemd aan.

De kinderen vermaakten zich wel: schaken, snoep eten, moppen tappen en andere spelletjes. Sarah blijkt een goed talent voor tekenen te hebben, en is vooral gespecialiseerd in Fokke en Sukke strips.

Op Gare du Nord pikten we vier Roemeense deelnemers (waaronder de nummer 1 van de beauty-contest van 2010 en de winnaar van het IM-toernooi 2011) op die al om 4.30 hadden moeten opstaan. Via auto-vliegtuig-bus-taxi had men het station weten te bereiken om daar 2 uur op ons te moeten wachten.

Een slechte dag voor de Nederlanders in de tour; allen verloren enkele minuten. Gelukkig kon Hiddo zijn verdriet in bedwang houden en zich verheugen op zijn befaamde Piet-Piraat-hagelslag. Helaas, bij het uitpakken van de tas bleek het plophagelslag te zijn met plop-mutsjes. Hopelijk kan die tippen aan de Piet-Piraat-hagelslag met goudstaven.

De andere groep Nederlanders kwam pas rond middernacht aan in Saint-Lo. Met een privéchauffeur en geen buitenlanders in hun bus prijsden ze zich gelukkig. Pech dat ze geen ontbijt, middageten en avondeten hebben aangevraagd en met 50 euro per persoon 10 dagen moeten rondkomen. Gelukkig hebben de dames Rosa Ratsma en Mia Rosa Hupkens al een plan opgevat om deze week extra geld bij te verdienen. Hoe ze dat gaan doen proberen ze nog even geheim te houden, maar de Franse jongens zullen het wel op prijs stellen.  De 2000 euro bij het olieworstelen in bikini zijn ze in ieder geval misgelopen.

Quote van de dag:

Raymon nadat Hiddo had aangekondigd dat we 45 minuten tijd hadden om iets te eten in het wegrestaurant: “Hoe lang is dat?”

Marijn nadat hij de Hiddo-kwis had overgenomen: “Het onderwerp is snoep. En dan nu de vraag: “Wie heeft de hoogste rating aller tijden gehad? ””

Dominique tegen Brent: “Mijn vader blijft tot dinsdag, dan kan hij nog net meedoen aan het gehandicaptentoernooi.’’

De Franse namen voor de Nederlandse deelnemers:

Thomas Mollema        - Caissemere

Bart Borm                  - Bormbe

Raymon Oord            - Place

Marijn den Hartog      - Le Duce

Mischa Senders          - Chaimes

Wouter Manenschijn  - Luneluit

Carsten vd Hoeven    - de La fermes

Luuk Weidema           - Paturagemere

Sarah van Rooden      - de Roouges

Tim Yue                     - Tu

Simon Elgersma          - Elgelasmere

Mick Godding             - Dieuobject

Joppe Kroon               - Couronne

Dominique Kroon       - idem

De Franse namen van de begeleiders zijn we kwijt, maar die staat in het 1^e dagverslag van vorig jaar en worden nog opgezocht.